Tijdens de zestig en zeventiger jaren besloten stedelingen vooral naar het platteland
te gaan wonen om hun kinderen de gevaren van de stad te besparen.
Op de hoek van de Wolstraat en de Coppenolstraat wonen er enkele families met kinderen.
De tram zoeft met hoge snelheid door de wolstraat iedereen van de bewoners weet dat.
Kinderen en volwassenen hebben buiten enige wrevel niet veel problemen met de tram.
Op een dag logeerden enkele kinderen van ouders die hun kinderen op het platteland hadden opgevoed om hen te beschermen tegen de gevaren van de stad.
Zal ik beschrijven wat het effect is van een kind lopend in de richting van de Wolstraat.
Waar op dat moment een tram met hoge snelheid doorrijd.
Ik kan het niet.
Veel te gruwelijk.
foto gallery verf ed
https://www.2dehands.be/q/verf+ed+/
Rond 1995 heb ik dat werk gemaakt. Ik noem het "altaar der culturen."
Links ziet men een tv, onze gemeenschappelijke identiteit valt van het - silicium - glas - zand.
De gemeenschappelijke informatiebronnen zijn verdwenen.
De wijzen van vroeger opgevolgd door radio en uiteindelijk als laatste de tv die een ongeveer gemeenschappelijke boodschap uitdragen is niet meer.
De informatie is versplinterd.
Rechts ziet men een gietijzeren kandelaar daar in een mensenhoofd in papier. Stukken teksten. Krantenpapier "De encyclopedische mens".
Gietijzer = nationalisten
Kandelaar = religie
In het midden staat de hedendaagse mens. Opgesloten. "de encyclopedische mens".
Dit deel is gemaakt van een reclame voor lippenstift.
Regeneratie Kosmetik
In de dubbele wand gaan luchtbellen in het water de hoogte in.
In die dubbel - transparantie - plexiglas zit diezelfde "encyclopedische mens".
Het geheel staat op dunne platen, glas = chips = zand = silicium.
Het geheel steunt op een gietijzeren pilaar = industriële cultuur.
De gietijzeren plaat staat op de grond = landbouwcultuur.
HET ALTAAR DER CULTUREN.
Ik woonde toen in de Aalmoezenierstraat in Antwerpen. De jaren 90 tig.