Had ik maar een woordenboom
met duizend woorden aan
Dan hoefde ik nooit meer schrik te hebben
om met mijn mond vol tanden te staan
Ik plukte alle woorden
en hield ze heel dichtbij
zodat ik altijd wist wat zeggen
want simpel is dat niet voor mij
Soms komen woorden heel erg vlot
maar meestal komen ze niet
Dan kijk ik stilletjes rond
en hoop dat niemand het ziet
Ik kan er niets aan doen
ik ben nu eenmaal zo verlegen
dus voor zo'n woordenboom
zou ik, echt waar alles geven
Dan hield ik speeches, toespraken
schreef ik boeken en sonnetten
liedjes, brieven en romans
niets of niemand zou mij beletten
Ik zou vertellen
uren, dagen aan een stuk
en altijd inspiratie hebben
door de woorden die ik pluk
Maar tot mijn grote spijt
bestaan ze niet, zulke bomen
dus koest ik de weinige woorden die ik heb
en blijf ik stiekem verder dromen