Mijn rammelende maag smacht, dus ik gehoorzaam. Mijn voeten dragen mijn uitgeputte lijf naar het take-away restaurant waar ik verzadiging zoek. Het goddelijks dat pasta heet, verrijkt met wat een hemelse saus zou moeten zijn. Maar mijn traankanaal schiet in overdrive wanneer ik de eerste, al betaalde, hap verorber. Overgekookt deeg, zacht als Play-Doh. Zacht als de bovenarmen van iemand die te veel pasta eet. En waar is de saus als ik die het meest nodig heb?
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.
19 jun 2025
· 14 keer gelezen
· 1 keer geliket