Dialoog van de dag, herhaling van gisteren.
Ik: 'Hallo, mag ik iets vragen?
Zij: 'Natuurlijk.'
Ik: 'Mijn naam is Kat en samen met een vriendin heb ik een projectje lopen. Mogen we een postertje ophangen?'
Stilte.
Ik tover een oudroze gekleurde map uit mijn tas en probeer zelfzeker maar niet arrogant uit mijn ogen te kijken. Heb nieuwe oorringen in, misschien helpt dat.
Ik: ´Het is A4 formaat, het is in verband met een verhaal en... '
Zij: 'Nee, dat kunnen we hier niet doen, tenzij het over de streek gaat.'
Ik, verbaasd omdat ze niet eens kijkt naar het postertje en het zomaar afschrijft: 'De streek?'
Zij: 'We leggen hier alleen boeken over de streek, al de rest verkoopt niet.'
Ik: 'O, nee, u hoeft geen boeken te verkopen hoor. We vroegen ons af of we gewoon het postertje hier kunnen hangen, omdat ze het ook bij u kunnen bestellen. Niks meer, ik snap ook wel dat u veel zulke vragen krijgt. Het is gewoon een postertje zodat mensen van het bestaan weten. Ik kom het zelf weer weghalen.'
Ik heb mijn lijn geoefend, vlotjes en vriendelijk. Dit is poging 4, ik leer bij. Maar nog voor ik aan het slotstuk kan beginnen, weet ik al dat het een verloren zaak is. Ik heb een voorbeeldboek bij, ze bladert er in hoogtempo door. Ik tel de seconden. Eén. Einde bereikt.
Zij: 'Nee, dat doen we hier niet. Dat zal hier niet verkopen.'
Ik zeg maar niks over de stapels mooi glinsterden Young Adult boeken vol magische wezens en wonderlijke werelden daar achter mij.
Ik : ´Juist... euhm, bedankt voor uw tijd.'
Zij: 'Ik hang het misschien op, laat maar liggen.'
Ze trekt een lade open, schuift A4'tje erin en duwt lade opnieuw dicht voordat ik kan zeggen: 'Ik neem het dan wel terug mee want ik heb er niet zo heel erg veel.'
Zij, met een vriendelijke glimlach: ´Nog een prettige dag verder en succes hé.'
Ik druip in stilte af, vraag me af waar ik zat met mijn gedachten en vervloek diegene die de uitspraak 'Waar een wil is, is een weg' uitvond. Die probeerde nog nooit een postertje voor een project aan de man te brengen, dat is zeker.
Ijdelheid, dat is het.
Ik wilde het verhaal schrijven en ik heb het geschreven. Zou moeten volstaan, denk ik, bij het verlaten van de winkel. Gelezen willen worden is pure ijdelheid.
Een posterje.
A4 formaat.
Voor een boek.
Op een plek vol boeken.
Ik ben van de streek, denk ik dan maar dat telt waarschijnlijk niet...
Morgen opnieuw.
Of niet, limiet van afwijzingen is bereikt. Dit gaat niet eens over een boek maar over een A4'tje.
Tja.
Muffins bakken voor de Warmste Week was makkelijker geweest... maar dan had ik natuurlijk de afwas :)