Ze staat op de hoek van de straat te wachten op jou en het vallen van de avond. Rozen zijn cliché dus breng je haar een bloembol in een turkooizen pot en ze apprecieert je gevoel voor humor. Jullie lachen. Niemand weet wat voor bloem de bol brengen zal maar jullie weten dat ze vroeg of laat zal bloeien en dat het sowieso geen cactus is.
Jullie verkennen elkaars donkerste plekjes maar zij lijkt overal straatlantaarns te hebben. Ze leeft alsof het leven een gemaskerd bal is en jij ziet enkel de verlichting op de hoek van de straat.
Ze verft haar lippen met de vloeistof uit je aders. Nu wordt het donker voor jou.