(en toen nog eens, in 2013)
Mijn ogen zijn vol van jou,
en je spookt in mijn gedachten.
Elke traan die voor jou
mijn kaaklijn beschrijft
fluistert duizend keer
hoe zielsveel ik je hier wil houden.
Maar dan vertelt mijn hart me dat,
zoals ik geloof, met jou alles goed komt.
Je bent het eeuwige kind.
Soms ben je er beter in dan ik.
En ik hoop vurig dat ik op je lijk.
Later zal ik glimlachen als ik besef
hoeveel je in mij zal verder leven.