“De pianist heeft nog een encore’ke gespeeld.” De man hield zijn smartphone nonchalant tegen het oor. Hij leek te willen zeggen dat het wel eens laat kon worden straks. Het klonk als een hol excuus, in de wandelgangen van de imposante Koningin Elisabethzaal. Een fait divers bijna.
Maar Beethoven is hoegenaamd geen tussendoortje. Zeker niet als Philippe Herreweghe en Steven Osborne de handen in elkaar slaan. Eerstgenoemde als onvermoeibare maestro van Antwerp Symphony Orchestra, de tweede als internationaal gelauwerde concertpianist.
Ach, hij bedoelde het vast niet zo. Encore’ke is misschien gewoon een Antwerps kooswoordje voor toemaatje. Best schattig, eigenlijk.
En dan moest Bruckner nog volgen na de pauze, met z’n tweede symfonie. Machomuziek pur sang. Niks schattig. Dit stuk verdraagt simpelweg geen bisnummer. Herreweghe stond zijn bloemen tot jolijt van het publiek af aan de hoornisten, de onvolprezen uitblinkers van de middag.
BRUCKNER 2 MET PHILIPPE HERREWEGHE. Gezien op 9 oktober in de Koningin Elisabethzaal, Antwerpen. Foto © Antwerp Symphony Orchestra