Kijk.
De geknipte en geplakte waarheid ligt op tafel.
Vind je ze mooi?
Ik zou nog meer willen minimaliseren. Mijn woorden nog beter afstellen. Met de intentie om te verscherpen. Werkpuntjes door de mangel halen.
De opnieuw samengestelde eenheid controleert zichzelf op gaatjes.
Ik heb handen die willen dichten en vullen.
Onbewust sierlijk vallend, tastend naar solide randen.
Ik sluit af zonder sporen van braak.
In de stille schemering het klaarste overzicht. Naast het vuur dat mij leerde om tijdig te vertragen.
Elke avond dankbaar ingebed in de structuur van mijn bestaan.
En achter gesloten oogleden momenten in de maak.