Op zolder zoek ik naar het kentekenbewijs van mijn wagen, terwijl de nieuwe eigenaar op mijn oprit probeert te wennen aan iets dat nog van mij is.
Gehurkt ga ik door een doos mappen met allerlei papieren die ooit belangrijk waren.
Vantussen mijn benen meldt zich een geur aan in mijn gezicht van gegratineerde sint-jacobsvruchten in roomsaus.
Het doet me denken aan die keer dat mijn vriend zich te pletter zocht naar een T-shirt dat ik had gebruikt om een dood konijn mee op te pakken en er mee begraven had. Ooit zullen we er om lachen, wanneer de tijd rijp is om het hem te zeggen.
Tussen de belangrijke documenten zitten diploma’s die niet meer geldig zullen zijn. En foto’s van toen het tussen mijn benen nog gewoon naar vel rook.
Ook een oud schrift met vooraan in sierlijke traagheid mijn naam geschreven, helder en overtuigend, voor mocht ik het intussen vergeten zijn. Tussen het schrift ruikt het naar dwaze discipline, waardoor verder zoeken me dwaas lijkt. Ik daal de zoldertrap af zonder kentekenbewijs, maar met een goed idee voor het avondeten.