Ze koteren met scherp geslepen waskrijtjes in de vliezen tussen je tenen en ze zabberen met hun vochtige mondjes op de huid van je scheenbeen. Ze hebben gif in hun speekselklieren dus daar krijg je hardnekkige infecties van. Ze rukken de batterijen uit hun elektronische speelgoedjes en proppen die hemelwaarts je rectum in. Ze bouwen een troon van knalrode legoblokjes. Je knielt en je beide knieschijven drukken zich tegen twee tactisch gepositioneerde legoblokjes aan, je schreeuwt het uit. Zij giechelen. Ze smeren de inhoud van hun luiers uit, een stront pentagram domineert nu de keramieken vloertegels. Jij schrobt erop los maar er loopt al een kind over je plafond te sprinten en je vraagt je af of je nettoloon niet ietsje hoger kan. Er vliegt een rammelaar tegen je rechterslaap. Ze dansen in een cirkel, enkelen spugen hun fruitpap er weer uit.
Blije kindjes, vrije kindjes
huppelen vrolijk rond.
Ze doen aan rituelen, dragen verzen in hun mond.
Blije kindjes, vrije kindjes
dansen om je heen.
Ze bezorgen ons het einde en ze kwijlen op je been.
Jij ontwaakt onder de afwachtende blik van zestien gloeiende ogen en de bel gaat. 1 paar ogen wordt liefkozend opgehaald maar jij weet dat de hel geen tijd kent en morgen gaan haar poorten weer open.