Het einde van een tijdperk

Zo gefocust ben ik, dat ik geen acht sla op de stem, en op de schaduw die zich achter de sterrenhemel op mijn scherm aftekent.
‘U hebt nog vijftien minuten,’ zegt ze.
Ik ga gejaagd verder. Het zoekwoord dat ik had ingevuld ben ik vergeten. Ik verdwaal in de melkweg en weet niet meer welke ster ik zocht.
‘U hebt nog negen minuten.’
Dat lijkt me nog ruim.
Bij vijf minuten vraag ik me af of het menens is.
Tijdens de laatste minuut probeer ik mijn manuscript naar een veilige plek te zenden.
Dan wordt de hemel zwart.
 
Ik draai me om. Iedereen zit met de rug naar een donker scherm gekeerd. We vormen een cirkel en kijken elkaar vertwijfeld aan.
‘Het is gebeurd,’ zegt iemand.
We knikken zwijgend. Vanaf nu zullen we terug op aarde leven. Ik sta op en open een raam. Een lijster zingt ons bemoedigend toe.