Ik trek mijn stoute schoenen aan.
Met veel moed ga ik op stap.
Waarheen? Daarheen waar mijn ogen mijn voeten leiden.
Onbezonnen maar vastberaden om een goed stuk te wandelen.
Let’s walk.
Romp rechtop, rasse tred, armen slingeren.
Stilaan vind ik mijn cadans.
Zonnestralen strelen mijn huid, een blauwe lucht stemt mij vrolijk, een fris briesje waait.
Huizen, tuintjes, weiden, bosjes passeren mijn perifere gezichtsveld.
De vrouw die haar ramen poetst, de man die zijn gras maait, de postbode die van postbus tot postbus bromt, bouwvakkers en een draaiende betonmolen… zijn waarneembare activiteiten.
Vogeltjes die fluiten, in de verte een balkende ezel, kikkers die in een poel kwaken dat het een lust is, een koppel wilde eenden vliegen voor mijn neus, wat verder in de wei… een fazant. Door de kleine afstand en het mooie licht komt het prachtige verenkleed super mooi uit, wat een kleurenpracht.
Ter hoogte van een boerderij honden die blaffen, spelende katten, geitjes die bleiten.
Ik vervolg mijn weg, haastig steekt een eekhoorntje de weg over. Snel verdwijnt hij achter het groene bladerdek.
De natuur leeft!
De man die met zijn hond gaat wandelen, de jogger die mij kruist, auto’s die te vlug rijden, wielertoeristen die zich alleen op de weg wanen, de moeder die met een kinderbuggy op stap is… iedereen heeft een doel.
Op de grond voor mijn voeten… mieren die naarstig aan het werken zijn, platgereden slakken.
Ik kijk op mijn activity tracker… reeds 12.000 stappen… nog 10.000 wil ik gaan.
Deze weg lijkt mij leuk… OK… ik voel mij goed.. we vervolgen onze weg… daarheen.
“Goedendag” zeg ik tegen de passant, de ene zegt “dag” en de andere… kijkt stug voor zich uit.
Een veld vol met gele boterbloemen… prachtig… even stoppen om een fotootje te nemen.
Terwijl ik stap mijmer ik nog even na... over van alles en nog wat.
Aan de kant van de weg, een koppel zittend op een bank… zij rusten uit. Of is het een leuke en romantische date?
De zon staat al hoger en het is warmer… ik begin te zweten… doch af en toe zorgt een frisse wind voor afkoeling. Gelukkig maar!
Bekend terrein is in zicht, plots stopt een cabrio… “deze gaat toch niet de weg vragen?” … neen, het is Luc die mij herkent heeft en een praatje doet. Dat is leuk.
Nog een paar meter en ik ben thuis… 22.356 stappen duidt de activity tracker aan.
Well done, een zalig gevoel.
Morgen gaan we weer op stap!