De televisie is kinderachtig.
Zijn geliefde vertelt over afwijkingen.
Alle ongenoegen, van kop tot teen, zit in een zwart gat.
Je wilt nog jaren wachten.
Een wit overhemd vertelt zijn roman.
Gevaarlijke literatuur komt mijn discipline
krampachtig op zijn bek kloppen.
Je wilt nog eeuwen wachten.
Haar handen hangen omhoog.
Nog even en dan kan ik het proberen.
Weer een milliseconde dichter
bij mijn dood.