De jaren 60tig het was een andere tijd.
Het was de tijd van de c.v.p. De christelijke volkspartij. De democratie kwam pas later toen hun machtspositie opeens begon af te kalven. We moesten opeens tolerant worden, een woord dat nooit in die kringen voortkwam.
Harry Mulisch schreef zijn boek kritiekloos over Cuba. "Het Woord bij de Daad": Getuigenis van de Revolutie op Cuba. Geheel opkomende links, zo ook uw schrijvende dienaar werd er wild van. Harry Mulisch zou er later geen woord meer aan vuil maken toen bleek dat mensenrechten de Cubaanse revolutie vreemd bleek.
Het toenmalige cvp-kopstuk Leo Tindemans had de volle sympathie voor de staatsgreep van Augusto Pinochet tegen de in Chili gekozen president Salvador Allende.
Koningin fabiola werd in Brussel gespot met de vrouw van de Spaanse militair dictator generaal Francisco Franco.
President Kennedy werd vermoord evenals zijn broer en Martin Luther King.
In dat soort tijd bewoog Jan van Rompuy op het nieuwe fenomeen televisie.
Hij werd zeer bekend met een beeld over lummelende dorpsambtenaren.
Hij verloor mijn sympathie toen hij in primetime de dochter van de sympathieke volkszanger Walter De Buck deed bekennen dat de sympathieke volkszanger een slechte vader was. Jan van Rompuy de wierook snuiver.
Hij verloor mijn sympathie toen hij in de televisiestudio twee personen opvoerde. Een boer en een IT-er van de eerste generatie. De wierook snuiver had duidelijk veel sympathie voor de boer die de IT-er peste. Want de boer vond het nogal vreemd dat de IT-er soms in onderbroek in zijn hoger gelegen villa blijkbaar niet werkte. De IT-er zat de hele dag in zijn zetel lui wat te lummelen. Hij, de boer, de hardwerkende Vlaming vond het niet kunnen.
Dat die luie IT-er maximaal bijdroeg aan de staatskas en zo de subsidie slurpende boer in leven hield, dat kwam Jan van Rompuy zijn strot niet uit.
foto VERF ED barcelona semana santa 1978
foto gallery