Juli
Gulzig
Ze vraagt je om wakker te blijven
Op wankele waterverfbenen bekijk
je haar blauwe plekken
Het is tijd om te vertrekken
Afscheid na afscheid, rug aan rug
Ze vermijdt haar spiegelbeeld
Balanceert op kantelende perrons
Denkt
Hoe wij om elke hoek loeren
Voor het donker thuis zijn
Vloeken tot we niet meer kunnen
ademen
Elkaars tenen tellen
Vertellen over vroeger
Elkaar geloven
Beloven elkaar vrij te laten maar nu
Nog niet
Neemt alles persoonlijk
Neemt alles aan
Neemt alles
Wordt gulzig genoemd
Draagt deze naam met trots
Trekt elke dag een nieuwe onderbroek en oude gewoonten aan
Bouwt forten in haar hoofd
Jouw woorden begraaft ze
onder haar nagels
Ze proeft ze als ze aan haar vingers likt
Vergat haar adres vier keer
Leert het kantelen niet meer te voelen
Ligt hier nu al een tijdje
Vergeet iedereen
Uit het zicht
Ligt open
Ze is braakliggend terrein geworden
Volgt de boog van de zon met haar navel
Droomt
Hoe wij de bebouwde kom doen schommelen
Indommelen buiten onszelf
Buiten de perken
Het wordt al licht
Ik steiger wanneer je te dicht
komt
Vraag je om het toch te doen
Het wordt al licht
De stad is een eiland
Iedereen daar spoelt af en aan
Je kan de lucht er dragen als
een donsdeken
En alles is er oranje g l o e i t
De mensen daar hebben moeite met
Evenwicht
Zwichten snel voor kleine zonden
Ze willen gevonden worden
Gekoesterd
Ver verwijderd van het vaste land
Zingt
Hoe wij in elkaars armen
Hoe wij kwijt
Hoe wij altijd afscheid
Hoe wij bang
Hoe wij nog zo jong
Hoe wij zacht
Hoe wij heerlijk ongelukkig
Hoe wij nukkig
Hoe wij in het water
Hoe wij aan land
Hoe wij licht worden