die Nieuw-Zeelands eland
is een echte want
ik voel dat aan zijn vacht
het is een rare kwast
eet liefst van al
kiwigroen gras
dat groeit hier in mijn kast
zegt mijn zieke geest
aan dat brave beest
het is hier al zo vaak geweest
hij staat altijd
op deze plek, vlak naast
mijn ledikant
het is met opzet
dat hij uren naar mij staart
mij niet verlaten wil
wanneer ik hem
dat beleefd verzoek
hij neuriët soms
ook door zijn neus
zelfs als ik ween
stopt hij niet eens
ik wrijf dan met een spons
mijn wangen schoon
schatje, houd dit liever
onder ons, vertel
dit niet aan hem, de man
die aan mijn welzijn sleutelt
maandelijks mijn dagboek
lezen wil, beweert
dat op een eiland als Nieuw-land
nooit een eland is gezien
ons gesprek ontaardt dan vaak
wanneer ik zeg
dat ik op de wolken sluimer
zo echt overal geraak
hij preekt dan, kwaakt ook
over die innerlijke aap
hoe ik hem beheersen kan
alsof ik niet meer dromen mag
slik een grijze pil
smeer wat kalme pasta
op je linkerslaap
liefste, kon ik maar
de weg vinden
naar jouw zolderkamer
met dat wankel bloemenbed
jij weet wel hoe dat moet,
ik een eland best
bedaren kan
uit de reeks 'Reizen met Ricky'