Koffie

29 aug 2020 · 4 keer gelezen · 0 keer geliket

Het zwarte goud

Toverde bitterheid op zijn tong

Zout tussen bubbels en benen

En een warme gloed tussen Adam’s appel

Die neerdaalde door tepels en dijen

Om te verdwijnen in een zure massa

Kolkend van verlangen naar meer

Om een hongerende dorst te stillen

In een mok van vertrouwen

In een gevoel van herkenning

En een opstoot van energie

Om de volgende minuut te halen

En het volgende uur hopelijk ook

Tot de zwarte geest is uitgewerkt

En schreeuwt om een nieuwe drug

 

https://autismestorm.home.blog

Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.

Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.

29 aug 2020 · 4 keer gelezen · 0 keer geliket