Driften, drank, een pretpark, death ride, ergens liggen schedels opgestapeld, vredig pintelieren, dronken bowlen met die dingen mocht er niet. Als het rijstwater me weer tot aan de lippen staat, een wereldreisje dan, als ik nog vliegen kan, het ruim bederven durf met mijn verkorven silhouet. De knoken zijn humaan.
Scheer. Boven de ongesnoeide treurwilg wordt de rust verprutst. Straks een mango of malaria misschien, papaya voor de fruitsla maandagavond laatste maaltijd hier met malle vorsten, kronkels denken, hoe het zal verlopen. Manon komt ook. Nog ietwat hoger afgeknipt, het rokje dat zij dragen zal, ja veel te kort voor de beheersing van de os. Voor het geluk wil ze een kindje, achternaam met zeven letters en de mijne is te lang.
Nochtans. Geboorte, beperking, het zou een druppel helpen. Binnenkort fiscale voordelen bij een vervroegde dood, euthanasie. Denk liberaal, red de soort. Weerom quatsch uit mijn bek. Het lot zal men niet tarten, de mensheid zit al langer op het dode spoor want op de vele wellustdagen zal het toch gewoon weer in en uit gaan, overal, zelfs waar kinderen de hongerdood met weinig moeite ruiken kunnen. Elders zullen grijsaards zomaar verderleven, de enen baden bij een waterval versierd met goud en wat lianen, anderen verscholen in de holen, vledermuizen eten, van het zweven blijven dromen, Jetair, lekker slapen, weekje Benidorm, rugslag zwemmen in een ronde bakvorm.
Ik Thomas, de vierde koning, ik verkonding niets, ik kook maar wat. Verzachtende eieren om de harde tijden te doorstaan, sfeervol, wierook, winterwindje uit het warme westen waar ze ligt, uit te hijgen, nevelslinger, Manon is nummer vijf, Chanel slaapt zacht in een vergeten flesje, herinneringen aan genot, dolverliefd, holderdebolder, zij het in de heim, in vreemde, naaktgeverfde panden van de daad. We zullen later lekker verderrollen door de prikkels van de stro, bij wulpse maneschijn, a little walk of fame by night, glorieuze sterren, komeetje, camera, schier eindeloos vertier, zolang de bol hieronder tolt, zo lang de boom zich aan de lichtjes brandt.
uit de reeks 'Over eelt en zurkelteelt'