Ten midden van alle feestgekte
ben jij de grond onder mijn voeten.
Ook al ben je de meest recente toevoeging
je rust is aanstekelijk en zindert na.
Licht het topje van de sluier, toon me alles dat je (niet) bent,
licht het topje van de lakens, nestel me in je warmte.
Ik heb vandaag besloten om mijn deur op een kier te zetten
voor moest je toch van gedachte veranderen.
Ik laat je naam overal vallen
om zeker te zijn dat je niet enkel in mijn hoofd bestaat.
Maar je wordt een gewoonte,
een gemis en dus een beetje een gevaar.
Een lichtpuntje
een rustplaats.
Een bloemenweide in de lente, een frisse duik
een lievelingslied, eindelijk nog eens op de radio
het uitzicht na een zware klim
het drankje bij warm weer
de vallende ster
aan de hemel van het afgelegen bergdorp.
Kan je een vallende ster wensen
bij het zien van een vallende ster?