'T was op den hout
achterop de fiets
ik telde 4 of 5
en van lijken kende ik nog niets
ze zeiden het al jaren
't is daar een gevaarlijke baan
grootmoeder was verwoed aan 't trappen
richting rerum novarumlaan
links zag ik het gebeuren
maar kijken mocht ik niet
een meisje en een auto
plots had oma veel verdriet
veilig thuis aangekomen
in de keuken stonden wij
we wisten dat ze het niet gehaald had
maar het is nu gelukkig voorbij.
Mijn tweede lijk was dichter bij huis
ik ben een jaar of 20
mijn vriend
aan een touw
op de gang
het rijmen is me intussen vergaan
ik kuste zijn koude en dichtgeplakte mond
de koelingsmotor begon te brommen, ik schrok op
een trillende dode, terug tot leven gekomen
wat een duistere grap
ik heb de sleutel om je te bezoeken
zolang je daar nog ligt
voor het eerst in je leven in kostuum
oh wacht
mensen schrijven hun naam in je kist
ik schrijf je naam op mijn lichaam
je bleke wangen als leder opgespannen in een kuil
voor eeuwig door mijn blik gebrand
aderen lopen doorheen krijtkleurige oogleden
het verschil tussen dag en nacht
zonder een ziel
geen electriciteit
de stekker eruit
een lijf wordt een lijk
een echtgenote wordt een weduwe
een lief wordt niets.
Uit mijn derde lijk kwam ik voort
mijn opa was mijn enige pa
je was mijn grootste vijand en beschermer
zoals alle mannen in mijn leven dat zouden zijn
jouw strijd duurde lang
maar onze strijd duurt langer
ik neem je met me mee
en vind het moeilijk om mijn liefde te vinden
je bent hier nu niet meer om je te verdedigen
dus je vrouw mag het weer allemaal oplossen
zoals toen je er nog wel was
zoals toen jullie verhuisden, weet je nog
maar je leerde me veel
dat liefde uit plicht niet voldoende voelt
dat je alles eerst moet opzoeken in een encylopedie
dat haar en nagels stinken als je ze bakt in de pan
dat melk en limonade niet samen smaken
dat ik geld win als ik raad dat er een stuk zeep in je borstzak zit
dat ik niet om hulp mag roepen
als er niet echt iets is
dat ik mij moet schamen voor alles wat ik ben
omdat jij je schaamde voor alles wat je was
en niet mocht zijn
ik leerde je dat ik van je hou, dat het mij intens verdiet doet te denken dat als ik ooit kinderen krijg ze jou of jullie nooit gekend zullen hebben
ik zei dat je mag gaan, ik hou van je, ga maar
zonder jouw bescherming ben ik ten prooi gevallen
of was het net door wie je wel was, of niet was
wie zal het zeggen
(mijn psycholoog zal het zeggen)
je leerde me dat 'het idee' en 'de idee' allebei correct zijn
je leerde me dat ik niet alles weet
ik leerde dat je heel slim bent, maar ook niet alles weet
ik leerde dat kanker iemand minder kritisch kan maken
ik verloor langzaam mijn respect voor jou
ik ben bang dat dat je pijn heeft gedaan
ik begrijp je wel, van waar je komt, wat je smart was, waar je voor vocht
dat je van je land, van je volk bent. dat je ons wou beschermen
ik kan de folklore ervan wel appreciëren
maar het is een andere tijd nu
je bent dood nu
ik hoop dat je ideeën ook langzaam mogen sterven.
Een tijdje lang verlangde ik vurig
dat mijn vierde lijk mijn naam zou dragen
mijn lichaam zou zijn
maar het gaat beter nu, ik voel me prima nu,
ik ben weer tot het leven gekomen
laat mijn vierde lijk nog maar even wachten
het ligt daar goed, zo in de toekomst. Daar heb ik mijn lijken het liefste.