ze was niet de aan het bed
sprookjes lezende moeder
ze was meer
de leeuwin
die haar welpen
hartstochtelijk beschermt
daardoor was voor mij
de wereld veroveren
in blijdschap
zeer gerust
wat naïef misschien
zonder angst
voor de mens
een must
toen mijn puber bloed mij
naar weidse vlakten
deed verlangen
toen werd zij een knellende band
een heks die zonder mij te vragen
alles wat ik wou wagen
in de grootste twijfels trok
die twijfels werden
verbroken
toen ik op een
dag met haar brak
doch ik weet zonder meer
dat de dag
wanneer ik bescherming
zoek
altijd bij haar mag
ervaren
bescherming
wrocht
P.S. Eventjes verduidelijkend, de breuk is al lang hersteld.
De enorme bescherming die ik als kind genoot is, de reden dat ik mij geheel mijn leven vol vertrouwen in het leven heb gestort. Altijd iedereen vertrouwend. Wat soms naïef was, want dat vertrouwen werd soms ernstig geschonden. Dat gevoel van vertrouwen, denk ik, is te danken aan mijn moeder. Die trouwens nu nog, op haar 83tig vrolijk rondrijd op haar fietsje in haar dorp. Door dat gevoel van vertrouwen, heb ik menig avontuur mogen beleven, wat ik uiteindelijk te danken heb aan mijn moeder. Die mij dat vertrouwen gaf in de mens.
=========================================================

