Jij bent 96, ik 9
Jij ligt al meer dan een jaar in bed
De huid van jouw handen lijkt een doorzichtig vlies
Ik durf het amper aan te raken
Bang dat het scheurt als vlindervleugels
Je vraagt hoe het was op school
En om koekjes uit de kast te halen als vieruurtje
Ik weet dat er geen koekjes zijn
Zal ik eerst broeder jacob spelen vraag ik?
Je zingt mee, je kaken rood
We stralen
Jij bent 97, ik 10, mama 40
Je ligt nog steeds in bed
De verpleegster houdt een telefoonscherm voor je gezicht
Je ziet me niet goed zeg je
En vraagt wanneer we komen
Het mag niet marraine zeg ik nog eens
We zouden je kunnen besmetten met corona
Een beetje zoals tijdens de Spaanse griep
Gelukkig kunnen we je wel bellen
Zal ik nog eens accordeon spelen?
Frère Jacques zing je
Maar we stralen niet
Jij bent 97, ik nog steeds 10, mama intussen 41
Ik mag niet naar jou komen
Mama na 3 maanden eindelijk wel
Het ging niet goed zei de verpleegster
Je at en dronk niet meer
Je ogen gingen amper nog open
Behalve voor mama
Jij nam vroeger haar hand vast
Nu neemt zij die van jou
Ze voelen koel en zacht
Ze zegt dat het bijna je verjaardag is
Of je dan een stuk taart wil?
Ja en een glas wijn zeg je
Mama lacht vanachter haar mondmasker
Haar ogen worden vochtig
Goed dat ze ons dat niet kunnen afnemen zegt ze
Jij was 97, net geen 98
De taart en de wijn kunnen we niet meer delen
Mama zit al dagen te lezen om te vergeten
Ik maak een eigen stukje muziek
Voor marraine haar begrafenis zeg ik
En dan zijn ze daar haar tranen
Ze wil dat je haar hand vastneemt
En zegt dat alles goed komt
Zoals je altijd deed
Speel maar verder zegt ze
Voor haar en voor mij