In knoop
Eens je verlaat wat niet meer bij je past, schoont je wereld zich als vanzelf op,zegt men. Er komt ruimte voor nieuw.
Eerst dat zwarte gat, knoopsgat even bengelt.
Wil je wel of niet geknoopt? De kunst van stoppen,
is als modder die in water naar beneden zakt.
Wat nog rest, kan gevonden, zegt men.
Kleine, dichte hersenpan en nooit te peilen diepten.
Ruimte wekt onzekere. Wel, niet, misschien.
Zal je vastnaaien je knoop?
En dan, kijk je weer, licht iets op en kan je weer.
Misschien vooruit. Beter storm je niet, zegt men.
Er is stof en draad en knoop. Er is zwarte gat,
er is dichter, en ruimte bengelt je voor ogen.
En dan, slik je, zegt men.
Keuze. Meer licht, meer stof, meer gat, nieuwe
verdicht je. Onzekere vergelijkt en jij kijkt weg.
Peilen wil je, maar storm gaat liggen, zegt men.
Misschien verlaat je opnieuw, misschien blijf je.
In keuze nog meer licht, verruimde wereld. Je slikt
en bengelt kort. De kunst van stoppen, zegt men.
Stof, draad, zwarte gat, knoopsgat, ruimte wekt
dichter. Wat in je wereld rest, kan je nog vinden.
Of zal je vastnaaien je knoop?
@linde20231129
#novembervers2023#dag29