Een nest
Eens in een nest andere veren duiken, lijkt me erg
verkwikkend. Alhoewel. Welke blikken willen
vreemde pluimage daadwerkelijk kennen leren?
Inzage van vederdos vraagt naar schuldige antwoord,
het liefste een eerlijk, op de waaromvraag. Ik weet,
niemand bereid. Blijken dan toch lucide gedachten.
Uitborstelen eigen nest, wil ik hoegenaamd zelf niet;
laat staan dat van, voor of door vreemde blikken.
Wat ik binnenin niet najagen wil, wordt buitenbeeld.
Stelling is meteen dichtslaand voor deuren,
die ik zelf niet openen wil.
Wat kan op nestkasten en meermaals overwogen?
Om idem dito blikken, de mijne om mee te beginnen,
dan toch doorheen vreemde sprieten, blad en tak
naar bouwtrucs te doen hengelen willen?
Niet begrijp ik wat erin als verpletterend klinkt?
Misschien, een aangeleerd gedragspatroon?
Geconditioneerde zorgzaamheid kan omslaan,
in geweld en haat, als omstandigheden veranderen.
Duiken in een ander stel veren, is niet zonder risico.
Kan niets zich dan naar open houding voltrekken?
Wordt bij nestbouw ongekend materiaal ingezet?
Of blijkt de zoveelste vreemde blik, ik incluis,
allergisch voor al te donzige nesttuigen?
Ik beken meteen schuld. Of was ik neststelling weg,
zoals de regen het stof van een plant wegwast?
Misschien wacht ik beter op een vreemde bloem?
Inzage zal ook dan naar schuldige antwoord verzoeken.
Ik beloof mijn nest. Het wordt een eerlijk.
@linde20231128
#novembervers2023#dag28