Uitgerekend die ene novemberochtend waarop ik het zonder regenbroek redde, kregen mijn vingers de kolder in hun knokels. En zo gutste, voor ik er erg in had, de lauwe inhoud van mijn theemok via het bureaublad over mijn bovenbenen. Gevolg: een plakkerige broek en het onbehaaglijke gevoel dat ik alsnog een pittige herfstbui had getrotseerd. Gelukkig vond ik in alle nattigheid behalve een zompig koekje ook de kruimels voor een luchtig stukje over novemberblues.
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.