“Kijk me aan,”
Verzwelg me
Niet wetend
of we ooit die connectie zullen lossen
maar wat we delen is zo speciaal
ik voel het al lang aan
Anderen dwalen op mijn pad
En nu en dan verdwaal ik zelf
Tussen de bomen, in het woud
Enkel de sprankelende sterren leiden me terug
Naar waar ik hoor
Mijn gevoel zegt me zoals altijd “jij”
Gelukkig maken doe je me voorlopig niet
Of dat ooit zal veranderen, weet ik niet
Twijfels waaien doorheen mijn hoofd
Aangewakkerd door jou
Maar dan is hij er
Ankert me met zijn blik terug op de grond
Ook al voelt hij niet bekend
Hij kent me
Jij voelt bekend, maar je kent me niet.
Of wilt het niet
Je voelt me aan, maar ook weer niet.
Oeroud, wat is dit?
Hoe graag ik het ook zou droppen
Hoe graag ik je ook wil lossen
Tijd speelt geen rol
We zijn al te lang verbonden
Verklaar me gek
Empathie
zegt zoveel meer
Kom ik je tegen in de supermarkt
Na zoveel jaren dat we niet meer écht spreken
Ik zal je uit de verschillende paren ogen filteren met mijn blik
En nee, je bent misschien niet degene waar ik mijn leven mee zal delen
En ja, misschien wou ik dat ooit
Verbindingen doorbreken leerden we nog niet
Dus ja, je zit nog even met me opgescheept
Maar ik neem afscheid van deze band
Tot onze ogen elkaar opnieuw zullen kruisen
Misschien zijn we dan voor elkaar gemaakt
Tot de volgende,
oeroud.
Geschreven op 7 augustus 2021