Ik rook de jasmijn van jou oksels
Ik zag de schaduw van jou voelsprieten
Ik voelde het trillen van jou neusharen
Ik proefde het zout van jou adem
Ik hoorde het fluisteren van jou rode bloedcellen
Maar de afstand bleef enorm
Grand canyons ver weg
Eeuwen van tijd
Vervlogen verdampte hersenspinsels
Toen er geen eind aan kwam
Wij de wereld in onze achterzak staken
Het seizoen op de kalender noteerden
Plannen zekerheden waren
Vragen overschilderd werden met tipex
Goden nog bij Romeinen en Grieken hoorden
En wachtrijen in communistische supermarkten
Wij mondkapjes op de brandstapel gooiden
Ebola was opgelost en China nog rijk
Virussen nog drie en één Rus waren
Een knuffel banaal werd
En een bezoek te veel
Reizen een plicht
En een blanco agenda geen zicht
Kon ik maar opnieuw schuilen
In die wereld van voorheen
Omarmen wat nog overblijft
En het anders doen
Gewoon doen…
https://autismestorm.home.blog