Verwarring heerst, hoe was het dan eerst?
Herinneringen vervagen, alsof ik leef in vele lagen.
Ik ben enkel en alleen, met deze letters om me heen.
De liefde komt en gaat, niemand weet raad.
Eenzaamheid wacht, heeft geen praal en pracht.
Help me dan, alsof iemand dat kan.
Laat me vallen en opstaan, de fouten zullen niet weggaan.
Pel en onthul wie ik ben, doe dit voor ik wegren.
Vang me in je armen, zo wil ik opwarmen.
Maar koelte overtreft dit, dat is al wat in me zit.
Gebroken en gesloten, als een tafel zonder poten.
Liefde overwint, maar is mij niet goedgezind.
Dus overtref mijn verdriet, zonder dat iemand de tranen ziet.