Valse start. De idee dagdroomt de Bossanova essentials die op mijn zenuwen werken zonder houtlijm met veel gezoem, kapot.
Ik schaam me en vergis me. Ik hoest. De prijslijst van dit wazig Lijden is gekend. Het experiment werkt nog niet.
TNT doet de cello van Brahms ontploffen.
Misschien durven de vogeltjes het brood stelen, als de gordijnen dicht zijn.
Ik sluit mijn ogen.
Ik heb de tijd niet aan mijn zijde.
Vannacht verstikt de slapeloosheid mijn creativiteit.
We twijfelen.
De treurwilg en de electriciteitscabine zijn in het gezelschap
Van Onze Lieve Vrouw.
Ik stel het wel met Immodium Instant als lunch.
Het hapert. De dosering staat nog niet op punt.
De wizzardpsychiater zal uit zijn kot moeten komen.
Een boswandelingetje zit er niet meer in deze week.
Ga ik kookles volgen? Vrije grafiek en fotografie?
Helemaal niks? Wanneer word ik het weer beu? Welk project?
Er is er maar één.
De vrouw met de roze T-shirt laat de hond nog uit.
Er groeien. Kleurrijke veldbloemetjes aan het kapelletje.
Mijn knieën doen pijn van het schrijven.
Een vogel en een slang. Een Apocalypse.
Welke methode moet er worden toegepast?
Het duurt lang en slaat nergens op. Stop.