Tinne nam het mooie boek met roze kaft in haar handen en bladerde er losjes doorheen. Ze kon nog steeds niet geloven hoeveel boeken een roze kaft hebben. Wit, bruin of zwart, dat zijn normale boekkleuren, maar roos? Ze wist dat haar dochter het niet zou goedkeuren dat ze zo stereotiep dacht, maar toch onderzocht Tinne of die roze boeken door vrouwen geschreven werden. Dat bleek niet zo te zijn. Slechts twintig procent was geschreven door een vrouw. Dan zullen de uitgevers van die tachtig procent wel uitgeefsters geweest zijn, bedacht Tinne. Ze plaatste het boek met zorg terug in de ruime boekenkast, mooi naast de andere roze boeken. Tinne had net haar boekenkast gesorteerd op kleur. Dat had ze gezien in een serie op Netflix. Over dochters met roze haren had ze niets gezien. Ze vroeg zich af waar haar dochter die inspiratie had gehaald.
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.