Gij bent hier, ineens staat gij hier met een lach. Ik ken die lach, ik ken de manier waarop gij lacht wanneer ge weet da ge bij mij ga zijn. Die lach, gij gaat samen me mij wijn drinken voor een kachel die minder rook afgeeft dan onze vuile sigaretten. Gij gaat met mij dansen, dansend van de woonkamer de slaapkamer binnen gaan en daar de zwoelste dans met mij, mij alleen dit keer, dansen.
We gaan de risico's die we willen nemen onuitgesproken tussen ons in laten bengelen en onze dromen stuk voor stuk laten kapot maken want we dromen van liefde, van echte, ware liefde. We dromen over de liefde, maar liefde is een spel dat niet gespeeld mag worden door mensen als gij en ik, mensen die beter zonder anderen functioneren, die liever samen zijn maar die zich altijd eenzaam voelen. En wij beseffen da onze dromen moeilijk te vertellen, wij beseffen da onze gevoelens en gedachten enkel omschreven kunnen worden door de woorden die nog niet gekend zijn.
Terwijl ik een nieuwe sigaret opsteek en gij ons nog wat wijn bijschenkt, verbrandt de kachel onze eenzaamheid.