Het is stil in het park waar ik ooit een jonge visser pijpte.
Het was voor hem de eerste keer dat hij hier kwam en ik dacht hem meteen te leren dat het hier niet om het vissen gaat, maar over wat zich afspeelt in de stilte terwijl de vangst uitblijft.
Daarna had ik samen met hem mijn eerste sigaret gerookt. Herinneringen aan het jaar dat daarop volgde ruiken vandaag nog steeds naar wierook en haarlak die mijn ware geur voor mijn ouders verdoezelde. Nu rook ik in dit park om mijn drang naar diepere gedachten te verbergen voor mijn kinderen. Het is zo stil dat ik een zoon - die ik nooit had - zie opdoemen op de plaats waar mijn dochter verwekt werd.
De jonge blaadjes aan oude bomen vallen me voor het eerst op, en ik weet dat ze enkel vandaag nog klein zullen zijn.