Zijn hele jeugd was hij omringd door gesloten kasten. Hij was zich er langzaam van bewust geworden dat deze kasten bestonden. Nu hij ze opmerkte, zag hij dat ze op slot zaten. Naarmate hij ouder werd, realiseerde hij zich dat de inhoud ervan belangrijk was, hoewel hij niet precies kon benoemen waarom. Niemand sprak erover en de kasten waren taboe. Maar toch wist hij dat ze er waren. Naarmate hij ouder werd, voelde hij zich steeds meer opgesloten in de ruimte waarin hij zich bevond. Op een dag besloot hij om in een kast te kruipen die op een kier stond. Met een grote glimlach op zijn gezicht en een gevoel van voldoening wist hij dat hij eindelijk had ervaren wat hij al die tijd had geweten - hij was uit de kast gekomen. Zo kon hij verder gaan met zijn leven.