Je struikelt er bijna over. De reuzenharten in dorpen en steden waar verliefde koppels met Valentijn een selfie horen te maken.
Mijn vrouw moet er niet mee afkomen. Ik zie ze dolgraag, mijn hart klopt nog altijd voor al dat moois. Maar een selfie? Nee. Gelukkig ben ik niet alleen. Ze denkt er hetzelfde over. Stel je voor dat ze ons daar zien staan. Op die leeftijd.
Mijn hart gaat trouwens niet alleen naar mijn vrouw. Pas op, versta me niet verkeerd schat. Niet naar een andere vrouw, maar ook naar mijn boekenverzameling. Ik zie me daar al staan met al die dozen vol met boeken.
Mijn hart gaat ook uit naar de muziek van Wilco. Ik zie me daar al staan met Jeff Tweedy, de zanger. Gesteld dat ik hem tot hier krijg natuurlijk. Hij zal zeggen ‘met wat komt gij af’.
Mijn hart gaat ook uit de mosselen van mijn favoriete restaurant. Opnieuw: ik zie me daar al staan met die kastrol mosselen. Alhoewel, met mosselen is het perfect mogelijk om een kunstwerk te maken.
Mijn hart gaat naar zoveel zaken uit. Ik heb een groot hart (zegt hij in alle bescheidenheid). Dat is ruimschoots voldoende qua selfiegehalte.