Het woord klinkt bekend, zo vaak gehoord,
Maar is het meer dan enkel een akkoord?
Het staat hoog geschreven, een ideaal,
In elke opvoeding, in elk moraal.
Verdraagzaamheid, verbonden met pijn,
Met pestgedrag dat door velen wordt gezien als klein.
Het is een "hot item," een veelbesproken zaak,
Een plicht voor ouders, voor wie in de klas staat.
Toch blijft het vaak bij praten, bij lucht,
Een éénmalige les, een vluchtige klucht.
Want voor velen blijft het slechts theorie,
Een woord dat snel vervaagt in een grijze mistzee.
Maar de verdraagzaamheid, die moet je vormen,
Niet met woorden, niet met droge normen.
Niet met workshops die snel vergaan,
Niet met zinnen in projecten die slechts bestaan.
Het moet niet schijnen, niet voor de show,
Maar groeien in daden, in wat je doet, echt en rauw.
Verdraagzaamheid is mensen zien, wie ze zijn,
Leren omgaan met verschillen, groot of klein.
Het is een proces, sociaal en diep,
Je leert van anderen, van wat zij liefhebben, of hen grief.
Aandacht geven, dat is waar het start,
In de kleine gebaren, vanuit je hart.
Het begint bij jou, in elke daad,
Redelijkheid, empathie, rechtvaardigheid als raad.
Dit draag je uit, elke dag, keer op keer,
Verdraagzaamheid, dat is je levensleer.