Je schuine, halve lach
probeer ik overal te herkennen
om te leegte te dichten
met iets anders dan gemis.
Die aparte humor van je
tracht ik bij mensen te vinden
terwijl ik maar al te goed weet
dat ze nooit jou zullen zijn.
De karaktertrekken die vervagen
want tijd heelt niet alleen wonden
het begraaft ook kennis
herinneringen en beelden.
Uren kunnen voorbijgaan
waarin ik alleen maar probeer te achterhalen
aan welke kant van je gezicht
zich die moedervlek bevindt.
Weet dat ik, liefst van al
hoofd noch hart om je zou breken
Maar de tijd draait door
en ook die wens vervliegt ongehoord.