Het was uit de grond van mijn hart. Dat er werd geroofd. Bij nacht. Toen de sterren losvroren. Begaf het firmament.
Borden vol geluk. Ze bedelden om scherven. Stukjes glas in melkpoeder. Ik zag twee borsten van een griet voor mij alleen.
Daar heb ik van gedroomd. De tureluur zong vals. Één oog kneep ik dicht. Het ander werd gestolen door een storm.
Diep in de grond van mijn hart. Daar schuilt alsnog een mol. Hij graaft dieper en gelooft niet meer in warme dagen.
Nochtans. De toekomst smelt zeer ijverig het ijs. Heb nog wat geduld. De reis naar beterschap is uitgesteld.
Misschien ligt het aan de piloot. Zo spreekt de stewardess. Deze raket keert niet zomaar terug.
Laat nu toch los, juffrouw, mijn ziel en lijf. Je nagels zitten door mijn vel. Diep in de grond van mijn hart. Daar mogen enkel zachtellingen komen.
Dit alles terwijl iedereen komt opzetten. Driftkikkers, die storm, een olifant die pas zijn trots, een baby en een tand verloor.
De oorlog woedt en alles moet eraan geloven. Waar het ook schuilt om snel nog wat te huilen. Zelfs het kleinste wonder zal begeven.
Apocalyps met verse lippenstift en glitters. Dat mag ook. Het is die brokkenpiloot of een andere stem. Ik hoor het. Door de intercom.
uit de reeks 'Reizen met Ricky'