"Wat is het hier toch met al dat wit?" vroeg mijn Afrikaanse vrouw.
"Wit?" zei ik. "Ja, al dat wit. Ik ben er bang van. Je moest eens weten hoe het is in de Afrikaanse zon, het bloedhete licht dat onze krachten opslorpt. Ik heb het meer voor valavondzon, getemperd licht, de zwartheid van de nacht, de koelte van de nacht".
"Het zit in onze cultuur. Voor ons is dat miezerig straaltje zon een verrassend welgekomen vriend die maar zelden, op zijn volle sterkte bij ons, op bezoek komt. Wat we niet hebben, wat zeldzaam is, dat vereren we. Amerikanen houden zo van hun filmhelden die, met angstaanjagende snelheden, over het filmdoek razen. In het echt worden ze al bij negentig kilometer per uur in de gevangenis gestopt", grinnikte ik. "Veel Europeanen denken dat Amerikanen als hun filmhelden zijn. We zien de dromen van de Amerikanen".
"Jammer", zei mijn Afrikaanse vrouw. "Jammer”.
FOTO GALLERY verf ed
https://www.2dehands.be/q/verf+ed+/
Rond 1995 heb ik dat werk gemaakt. Ik noem het "altaar der culturen."
Links ziet men een tv, onze gemeenschappelijke identiteit valt van het - silicium - glas - zand.
De gemeenschappelijke informatiebronnen zijn verdwenen.
De wijzen van vroeger opgevolgd door radio en uiteindelijk als laatste de tv die een ongeveer gemeenschappelijke boodschap uitdragen is niet meer.
De informatie is versplinterd.
Rechts ziet men een gietijzeren kandelaar daar in een mensenhoofd in papier. Stukken teksten. Krantenpapier "De encyclopedische mens".
Gietijzer = nationalisten
Kandelaar = religie
In het midden staat de hedendaagse mens. Opgesloten. "de encyclopedische mens".
Dit deel is gemaakt van een reclame voor lippenstift.
Regeneratie Kosmetik
In de dubbele wand gaan luchtbellen in het water de hoogte in.
In die dubbel - transparantie - plexiglas zit diezelfde "encyclopedische mens".
Het geheel staat op dunne platen, glas = chips = zand = silicium.
Het geheel steunt op een gietijzeren pilaar = industriële cultuur.
De gietijzeren plaat staat op de grond = landbouwcultuur.
HET ALTAAR DER CULTUREN.
Ik woonde toen in de Aalmoezenierstraat in Antwerpen. De jaren 90 tig.