Ze roept haar vriendin met schallende stem over alle hoofden heen. Ze schaamt zich niet, kijkt niet eens om haar heen. Ze weet dat de mensen kijken. Ze weet dat de mannen kijken. Ze heeft blikkerend witte tanden en roodroze tong wanneer ze roept. Ze lacht omwille van mijn vraag en geeft me haar nummer. Ze praat met de geur van alcohol. Ze doet het wellicht zo vaak.
Ze draagt een kort rokje. Ze heeft wellicht niet door hoe ver ik kan kijken als ik onderuitzak op mijn stoel. Ze drinkt espresso. Ze praat veel. Ze vindt het wellicht leuk dat ik haar zo lang en veel laat praten en ik zo goed kan luisteren. Ze zegt dat ze het een leuke date vond. Ze heeft volle lippen. Ze twijfelt even maar geeft dan toe. Ze wil nog niet verder gaan en wil alleen naar huis. Ze glimlacht omdat ik haar zo goed kan begrijpen en respecteer. Ze trekt haar rokje een paar keer naar beneden terwijl ze naar haar auto wandelt.
Ze zucht als ik de pas afgewassen kopjes nog steeds in de verkeerde kast zet. Ze probeert lief te zijn met haar mond maar de rest zegt iets anders. Ze praat enkel nog wanneer ze zeker is dat ik luister. Ze past niet meer in haar oude rokjes. Ze zegt dat te zeer is uitgezet nu om er nieuwe te kopen. Ze hapt altijd even naar adem wanneer ik mijn handen in haar billen druk en zeg dat ik het beter vind zo. Ze laat me begaan met het licht uit.