Ze verdween
zoals alleen schoonmoeders kunnen verdwijnen
uit een witgekalkt huis aan die drukke steenweg
in een Oost-Vlaams Scheldedorp
waar ze ooit oud dacht te worden met de echtgenoot.
De tijd besliste er anders over.
De man had al een decennium de aarde verlaten,
tien jaar nadat hun volkscafé de laatste gasten ontving
en het huis werd gefacelift door een zoon en schoonzoon,
die zich genesteld hadden onder moeders paraplu.
Dat schoonmoeder naar de Emiraten moest reizen
om een West-Vlaming te ontmoeten, zou niemand geloven.
En zoals de radius vergrootte,
verruimde ook het blikveld van de schoonmoeder,
die het huis verliet om in een appartement te wonen,
honderden meters verder, een hele afstand,
om enkele bakstenen te herleggen, zowaar.