Wanneer ga je nou iets zinnigs doen met je leven?
Mijn vader aan de telefoon.
Zinnigs, het klinkt mooi, zin...igs.
Toch klinkt mijn vaders zinnigs, negatief.
Afkeuring van mijn niet bestaande leven.
Actief wachten, dat is wat ik doe.
Doe nu maar gewoon de mensen dingen.
Sta op als de wekker gaat, ga geld verdienen, kook, kijk tv, vrij (eventueel) en ga slapen, zo iets.
Hoe moeilijk kan het zijn.
Het lijkt zo simpel.
Te simpel.
Alle dagen zijn een lege belofte.
Elke dag een begin van iets dat nog niet begonnen is.
Van een zinnig leven.
Misschien.
De zon klimt zo hoog dat ze over het muurtje kan schijnen.
Ik ontwikkel mezelf tussen het dons en graaf me diep naar het donker.
Genietend te verdrinken in een overvloed van niks.
c: hanneke van de kerkhof
tekst en beeld