13/10: ‘Encore!’ van Ingemar Spelmans
ELLE-journaliste en zelfstandig tekstschrijver Barbara De Munnynck blogt over boeken op
thisishowweread.be. Sinds kort ligt ‘De Eerste Zin - Scheurkalender 2022’ in de winkels. Daarin geeft het vierkoppige team van This Is How We Read 365 boekentips – één voor elke dag - aan de hand van evenveel opvallende, literaire openingszinnen. Het perfecte eindejaarsgeschenk voor fervente lezers, al komt de kalender met een disclaimer. Het risico dat je leeslijst in de loop van 2022 monsterlijke proporties aanneemt, is reëel.
Barbara De Munnynck tipt deze week ‘Encore!’ van Ingemar Spelmans.
"Natuurlijk heb ik mijn tip geselecteerd op basis van de eerste zin. Zo gebrainwasht ben ik wel, na het samenstellen van een literaire kalender met 365 sterke openingszinnen.
“De pianist heeft nog een encore’ke gespeeld.” Dat zegt iemand in z’n smartphone aan het begin van Ingemar Spelmans’ tekst. Het Franse leenwoord voor bisnummer botst lekker met de gekozen verkleinvorm op ‘ke. Bovendien is ‘nog een encore’ke’ dubbelop. Het gekozen taalregister – substandaard – past slecht bij de ietwat elitaire setting van een pianoconcert. Kort samengevat: deze openingszin is een rommeltje dat het taalgevoelige oor of oog prikkelt.
In ‘Encore’ vertelt Ingemar Spelmans hoe hij in de Koningin Elisabethzaal een dubbelconcert bijwoont. Het Antwerp Symphony Orchestra speelt Beethoven en Bruckner. Spelmans schrijft geen klassieke recensie maar een korte, persoonlijke observatie. Hij denkt na over zinsflarden van andere concertgangers die hij toevallig opvangt. Dat vind ik herkenbaar. Daarom ga ik, wanneer hij Bruckner wegzet als ‘machomuziek’, toch maar even luisteren op YouTube wat hij zou kunnen bedoelen. Oh, die beweging rond minuut 40 wellicht...
Ik kijk ook nieuwsgierig naar het andere werk van Ingemar Spelmans op Azertyfactor. Geen wonder dat ‘Encore!’ zo’n korte tekst is. Spelmans blinkt vooral uit als dichter. “In hoe zij fietste herkende ik jou” vind ik een prachtige openingszin en een geslaagd vers tout court. In ‘Bij hoog en bij laag’ staat ook een mooie: “woorden die mij in een vlaag van hoogmoed komen toegewaaid, nee, daar gaat niets boven.”"
