Lezen

MOEDER U

Mijn oude zinnen (#novembervers2025)

Ik ben een feest en leg mijn naam af een hartstochtelijk kloppend hart Ik ga op zoek naar het toveren van de tijd in het niemandsland van mijn ziel Ik loop er in ijzige winters verloren Ik banjer er sloom tussen de naaldbomen op zoek naar een sneeuwmeisje op de pechstrook van een armzalig leven Mijn oude zinnen liggen te verstoffen terwijl het buiten steevast sneeuwt Ze liggen diep verzonken in witte beelden Ze liggen opgebaard in mijn denken Ze komen stampend en bonkend tot leven Ze dansen door het seizoen als het blad valt Ik pluk verlangend naar knusse binnenwarmte hun letters en hun betekenis kaal Ik leg ze in bed te rusten tot de winter

Geert Herregodts

0 0

Tweeling

tweeling in het park - schommelend nog minder uit elkaar te halen

Margaretha Juta

8 1

Oprisping

Zomaar een zin Nooit een begin

Elle Hart

5 1

Als

Het einde van de episode alfabet is: als. Als slechts twee lijnen voldoende zijn om een driehoek te vormen, dan kunnen we nu twee richtingen uit.

Robijn Bodijn

4 0

herfst

het wordt al avond en de grenzen van takken en handen lopen uit en ik verzet me er blijven nog kinderen buiten, ik zie ze scharrelen in de straten, even maar wil ik daar zijn een soort autonoom, niet wachtend tot iemand zijn lichaam opent en warme afstaat zigzaggend in het geknakte gras waarin september eerst tekeergaat en dan vooruit vlucht maar ik ben hier, onder mij krijgt de vorst voet aan de grond knerpt het blad, rot de bolster

Veerle Breemeersch

11 1

Aan zijn voeten

Het kruis van Mussolini is verhuisd;hij logeert nu op de duivelse aarde.Kijk hem lachen naar het kind en de gaarde,zo te zien wordt hij niet door ieder verguisd. Over macht en vrouwen mag je niet praten;zijn verlosser heeft hemelse handen,en ook nog eens uitstekende bandenmet hen die toen op de zetels zaten. De oorlog legt zich zwaar om zijn schouder,van kostbaar, haast plechtig materiaal —met heilige ijver werd hij gemaakt. Het blinde meisje met haar grootouder:wat moest zij op dat moment in de zaal,aan zijn tenen lagen er negen naakt.

Wijnand

1 0

Halloween party

Halloween party - in één van de wijnglazen een Dracula tand Halloween party - in één hand een plastic bijl, bier in d’andere Halloween party - hoe leeg je je biertje met dat masker op?

Margaretha Juta

5 0

quarentaine-snot/snor

De uiteinden van zijn snor krullen Dali-gewijs de lucht in. Hij had ze zwart geverfd Dat had hij zelf gedaan De barbier was dicht Dus had hij voor minimalisme gekozen Geen baard op afstand Van zijn perfect getopte snor Ook zijn hoofd gaat nu de lucht in Een geniepige lach rond zijn mondhoeken Even zoeken Naar de klok De tijd druipt af Triomfantelijk breekt hij door. (geschreven bij "schrijvenbijKunst" @Bozar o.l.v. Christina Vanderhaegen)

Troja!

0 0

Zandkasteel

Je omarmt m’n vloed met stil gemond, ik maak je borst nat met m’n tranen Je plaatst je duimen op m’n slapen, we dobberen als wassende manen Je rust je armen op m’n schouders, vormt zo dijken rond m’n nek Je hoofd stempelt op m’n borst, en drijft het zilt uit m’n hartvertrek Je streelt een weg tot aan m’n voeten, laat ze stranden in je hand En vindt de schelpjes tussen m’n tenen, bouwt kastelen met m’n zand

Emile Calebout

14 1

Handgeschreven

ik ben een open boek handgeschreven, voorlezen doe ik niet, mijn schrift is veel te lelijk, on- leesbaar geef ik toe, toe doe maar, doe, probeer en laat me weten wat ik dacht, ik ben al lang vergeten, wel doet er niet zo toe al die onbenulligheid die cirkels die ik lijnde al die zinnen waartussenhet wit urgenter was engeen punt noch letter past klap me dicht, plaats onderaan doe geen moeite om te hurken

tytgadt

9 2

#novembervers

Een geval waarin een typend gebrek zoals was van ruymte de sluitende nylpaardbek at - bandit talk als ik ff niet oplet naar mijn nikkel. Ni? Knights. Zou ikzelf shoppen gegaan zyn, gevraagd had ik naar nitranium, al was het maar voor de wyyn. Wish u were here, to talk a bout about your symbol of fire, here at a treasureland, te koop gewoon, maar zou je? Of.

Ekster Alven

4 0

Beren alarm

beren alarm - op de route rond het bos gouden gingko’s

Margaretha Juta

4 0

Kan (je) liefde (be)vatten?

We spreken een andere taal En ik denk dat ik daarom niet altijd versta Wat je niet altijd uitspreekt. We omhullen elkaar in een andere taal En ik voel me daardoor niet altijd even gedragen Wanneer je me probeert te vangen. We schieten elkaar te hulp in een andere taal En ik begrijp niet altijd waarom je me niet gewoon vastpakt Als dat dan uiteindelijk toch is wat je bedoelt. We bestoefen elkaar in een andere taal En die is nooit luidop, nooit zichtbaar Want enfin, dat weet je nu toch? Het is iets grappigs, hoe liefde zich in de kleinste hoekjes verstopt. En daar soms iets te lang -uit het zicht- blijft zitten. Hoe je ‘t maar moet voelen, hoe er wordt vanuit gegaan dat ze er is. Hoe ik je ‘t graag eens wil horen zeggen, want ik ben ‘t weer vergeten, Hoe ‘k dat zelf nooit zou doen, maar ‘k wil me wel in jouw geruststellende woorden nestelen. Misschien zit liefde in dat telefoontje zonder reden (: ik denk aan je) die reeks reels om 23u (: ik denk aan je) dat uitgeknipte krantenartikel (: ik denk aan je) dat doorgestuurde liedje (: ik denk aan je) de eierschalen die mama bijhoudt voor mijn kippen (: ik denk aan je) dat goed boek dat ik van je mag lenen (: ik denk aan je) En minder in de woorden die je letterlijk uitspreekt. Misschien zit liefde in je blik, en minder in je mond.

annakdotes

10 3

Verdwenen

Gedichten hangen in de lucht en komen niet veel verder. Woorden spoken door mijn hoofd maar op papier geen letter. Dagenlang op jou gewacht om iets van jou te horen. Maar je stelt me niet gerust waar je ook mag lopen. Dagen worden weken en die weken vullen maanden. Ik vergeet weer hoe je klinkt zou ‘t je willen vragen. Slapeloze nachten door het onbegrensd smachten. Jij die verder afdwaalt om dan plots weer te verschijnen. Niet wetende wat “missen” is zal ‘k het toch zo blijven noemen? In minuten kom je op me af toch blijft de afstand groeien. En tijdens jouw afwezigheid kon ik eens openbloeien. Wordt stilaan een persoontje dat ook zonder jouw fungeert. Een geluk bij een ongeluk dat zijn we steeds geweest.

annakdotes

8 0

Barsten

Diepe barsten open breuken waar zout in strooien of liefde. Helende krachten lieve, zoete, gedachten samen op pad wereld aan onze voeten. Korst na bloed brug over ravijn hart weer intact wil ik nog de jouwe zijn? Volle glazen lege hoofden holle borstkas waar zijn we het verloren? Ergens onderweg hart uit het oog uitgestrekte oceaan kan jij me nog bekoren?

annakdotes

7 1

Verlangen

Denken. Doen. Mogen. Willen. Voelen. Hopen. Horen. Zien. Smachten. Zuchten. Kijken. Wachten. Verbergen. Zwijgen. Blozen. Hervatten. Hervallen. Schamen. Besluiten. Stoppen. Missen. Breken. Smachten. Maar... wachten. Verlangen. Dromen. Vrezen. Doden.

annakdotes

7 0

Onderdompelen // Verbrand

Onderdompelen Vandaag laat ik het bad vol lopen zodat ik mezelf voor een keer deze week niet onderdompel in zelfmedelijden en het misschien ineens van me af kan spoelen Verbrand Ik brand mijn tong aan mijn soep zoals mijn vingertoppen aan jou te dicht te snel te diep. Maar ik besefte het niet tot je ineens bruusk met je hele zijn op de rem ging staan. Beloof dat je je aan mij niet zult bezeren krijg ik genoeg ruimte om je dat te zeggen voor je de gaspedaal induwt op weg naar iemand anders?

annakdotes

7 0

Wegglippen

Ik voel je wegglippen tussen mijn vingertoppen door vertrek je dan uiteindelijk toch vertraging, maar je trein rijdt nog en ergens onderweg was ik ervan uitgegaan dat diens vertrek afgeschaft zou zijn. Naïef of optimistisch ik weet het allemaal niet zo goed meer hoe leg je aan iemand uit ... dat je liever hun bagage meedraagt dan op zoek te gaan naar iemand met een lichtere rugzak of een ander design of dat je een zwaarbewapende kluis wilt zijn voor hun beschadigde hart ... zonder hen angst aan te jagen? In geen van de armen die ik ken ben ik ooit zo thuis kunnen komen in alle andere ogen heb ik me nog niet half zo gezien gevoeld als in de jouwe. En elk uur van de nacht op elke dag heb ik genoeg tijd om je verloren stukjes terug thuis te brengen.

annakdotes

7 1

Decorstuk

Je gaat op in het decor en dat bedoel ik als compliment. Het staat je alsof je hier hoort en dat altijd al gedaan hebt. Ik hou van het kruimelspoor dat je achterlaat dat mijn gedachten telkens weer naar jou toe leidt. Bewijs dat je niet alleen in mijn hoofd bestaat zaken die ik vast kan houden als jij te ver weg bent. En ik mis je al. Alsof vanmorgen alweer een maand geleden is.

annakdotes

7 0