Lezen

Brief

Vandaag zou ik je een brief schrijven. E-mails zinnen je niet en bellen zou je storen. In Dover op de kade bleef je staan. Je wuifde niet eens uit. Je deinst terug voor woorden. Daden gronden je bestaan. Maar zou ik willen schrijven, dan is het hoe dan ook te laat.

Robert de Roek

7 0

Vijf 'elven'

Snikheet. Flat zonder balkon naast cafégedaver. Auto's razen op straat. Adergebonk. Wiebelen. Dansschoenen strikken. Mijn rokje schikken. Ja, de reuzenstoet beweegt! Joepie! Waterschei. Gearmd met Betty Peeters, ontdekker van Rocco Granata's 'Marina'. Eenennegentig. Vennenstraat. Drie moerbeibomen geënt door Italianen. 38 soorten gekruiste druivenstruiken. Hybride. Vennen rusten op botsingen van continenten Waar is Pangea heen? Ver.

Robert de Roek

4 0

Filmisch

Aan de overkant van de oever staat een man Hij zwaait naar mij Ik ken de man niet De man stapt in een roeiboot Soepel glijden de roeispanen door het water Langzaam roeit hij uit mijn zicht weg Hij kijkt nog een keer achterom Ik zwaai naar hem

Elle Hart

10 0

Herfst haiku

ochtend herfstzon - de schaduw van mijn voorband fietst met me mee

Margaretha Juta

3 0

japanse winter

ik was maar een kleine gedachte op weg naar huis, via het foute pad verkrampt tot een smalle echo van zichzelf en onder mijn zware oogleden hield de regen zich schijnbaar koest en ik moest altijd zwijgen van mezelf op voorhand altijd de lippen samengeperst, zo hield ik mezelf herhaaldelijk voor, naast het miezerige hoopje aarde waaronder mijn hand bezeten naar adem bleef happen en ik mijn broer met luis en ziel had ingeslikt

Eliot

12 0

Haiku III (1 september)

mama's warme hand dat traag doch te snel loslaat - mijn nieuwe juf roept

Pred12

8 1

Jan Mulder in het Astridpark

Jan Mulder in het Astridpark de moerbeitoppen ruisten langs het voetbalveld de spelers verloren in hun spel hoorden het niet behalve die ene hij voelde iets magisch en vergat zo te scoren de trainer was razend het publiek was ontzet Jan dacht aan de goden niet aan het net

Vesalius

6 0

Na het maaien

gemaaid grasveld - het speelpark vult zich weer met levendigheid

Margaretha Juta

4 0

Hart spreuk drie

Als je de wereld aanschouwt En je hebt jouw eigen universum gebouwd Volg dan de sterren

Elle Hart

10 0

herfst

Bladeren geel,oranje en bruin vallen sierlijk in het gras van de tuin. Wind en regen waaien door de bomen en af toe ziet men een bui aankomen. Eekhoorns zoeken naar noten tussen het bladeren en mos tapijt. In rust en stilte verglijdt de tijd. Kinderen gaan weer naar school met regenjassen en laarzen aan gezwind, op stap naar nieuwe avonturen. En af toe in gestolen uren, heerlijk in een boekje turen met een kopje warme chocola dan vergeet je al je zorgen dra.

amanda allesie

12 1

Bedding

als het jou hetzelfde is, trek ik bij je in in jouw innen en jouw uiten, in jouw zinnen en niet storen doe maar verder wat je doen moet, jouw erzijn bij een ander ik in ander welven, bedrijf al wat ik zijn moet zoals jijzelf mij leerde tijdens uren heel duur zwijgen wat opbracht plus voor jou, min voor mij en ook veel delen en alleentjes vooruit zakken, de bedding lichtjes raken als het jou dan echt niet uitmaakt maakt het mij in zonder venster de deur wagenwijd open, maar de dorpel veel te hoog

tytgadt

12 2

Kleurrijk feest

"Bladeren kleuren in allerlei tinten, alsof ze willen hinten dat loslaten, zonder enig venijn, ook een kleurrijk feest kan zijn."

Zonsondergangdromen

15 1

Zie mij

Zie mijZo Zie mijAnders Zie mijVoor wie ik denkDat ik ben Zie mijAltijd Zie mijZitten Zie mijDaar staan

Emile Calebout

14 1

Sterfoefeningen (10)

zij ligt liefst op mijn tong terwijl ik zwijg als ik toch spreek vult zij mijn stem met haar bestaan zij wacht op mij stelt mij gerust slechts een verloren oor kan het verstaan ik word niet aan de tand gevoeld dat is voorbij straks geldt oneindigheid het stille niets het lieve einde schraapt mijn keel streelt het blinde oor dat haar de dood niet voelt dat dit mijn laatste woorden zijn uit de reeks 'Schrijfoefeningen voor de dood'

Bernd Vanderbilt

9 2

huis gesloopt

waar eens de deur stond nu de blauwe hemel, nog één keer naar binnen

Margaretha Juta

1 0

Jeugdliefde

Het is zo moeilijk te beschrijven wat mijn gedachten met me doen, Als ik weet dat jij gaat komen, Mijn jeugdliefde van toen Zenuwen die gieren en mijn hart Gaat zo te keer,Die spanning,echt niet te houden, Mijn jeugdliefde, nu een heer. Onze blikken die weer kruisen en het gevoel is plots weer daar, knikkende knieën voor, Mijn jeugdliefde,toen 16 jaar. Doorgegaan met leven maar nooit meer dat gevoel gehad,Die herinnering aan vroeger, Mijn jeugdliefde, Mijn grootste schat. Meer dan 30 jaar geleden, Een domme fout, Mijn grootste spijt. Ik blijf stiekem hard verlangen naar onze tienertijd.

Pashka

9 2

Verbeelding

Ingebeelde - handen strelen. Onder de - douche een glimlach.

Sarah

7 1

groter dan

vogels vliegen in een steeds groter wordende 'groter dan' - 'v' - hoe talrijk kan een vlucht zijn, een uittocht - ik lees hun letters in de lucht - de trek is lang en vermoeiend, hun migratie naar zon en weelde meer en groter dan een droom waar babyvogels veilig waar eten voor iedereen waar aarde hun warm welkom

Hans Van Ham

7 1

Helikoptertjes

Daar hingen ze, bleekbruin en beige. Ze imiteerden kastanjebladeren, die hun takken nog niet wilden lossen. Daar hingen ze, de peulen in vale trossen, gevleugelde nootjes, neergebogen met vernauwde aderen, zonder gezelschap van gele bladeren, treurwilgjes in zakformaat aan takken op een grijze schors met groeven. Daar vlogen ze, de samara's van de es. Als helikoptervleugels dwarrelden ze weg. We peuterden graag het groene zaad eruit en zetten met de wiek een lange neus.

Robert de Roek

8 1

(zonder titel)

als een onoplettende chauffeur tegen onze achterbumper tikt en wij deels onder de vrachtwagen voor ons schuiven en als die vrachtwagen op zijn beurt begint te slippen en als dan een derde wagen die vrachtwagen wil ontwijken en daardoor tegen een vierde wagen knalt die met volle snelheid tegen onze flank gekatapulteerd wordt en als de motorkappen dubbel plooien en de airbags ploffen en de carrosserieën opensplijten, als de vensters uiteen spatten en als de geur van verbrand rubber en motorolie en overal brandgevaar, als splinters en scherven in slow-motion om ons heen, dan, in die stilte, onder al dat schroot: heb ik je genoeg gegeven?

Sarah Skoric

8 1