Lezen

Tussen de lijnen

Ben je bang Petra? Zijn ogen blonken in het duister. Haar hart bonsde in haar keel, toch bleef ze sterk: 'nee' zei ze ferm

amanda allesie

1 1

Tot het bot

Een snerpende gil..stilte.

amanda allesie

8 1

Zwemles

Je stond huilend op de stoep. Ik struikelde de trap af, twee treden tegelijk. Je had je pillen door de wc gespoeld. Ik gebruikte al mijn woorden, het waren er niet genoeg. Nu leen ik ze aan dokter Dauwe. Ze pent ze neer en laat mij zwemmen tussen de lijntjes. Borstcrawl, schoolslag, watertrappelen. Duiken, dippen, happen, stikken. Mijn ogen prikken. Kopje onder - net niet verdrinken. De dokter is mijn vuurtoren. Negentig minuten later kom ik boven, met natte haren. Bij het buitengaan zoek ik een spiegel. Haardroger en mascara in de hand.

NIKKIE

10 1

De wereld is een visbokaal

Ik vraag me af hoeveel verdriet er past in een mens en of dat dan groeit, als je groter wordt? Misschien dragen grote mensen daarom streepjesmonden, zodat ze niet overstromen. Of is het eerder: hoeveel mens er past in verdriet en voel je je daarom klein, om plaats te maken? Misschien lopen oudjes daarom krom, omdat ze niet meer kunnen dragen. Mijn theorie is dat we eindeloos cirkelen mensenlijven met vissengeheugens daarom dat verdriet elke weer weer evenveel pijn doet.

NIKKIE

4 0

Vergeet-mij-nietje

schenk me, zaai me water me, maai me ruik me, zie me bewonder en geniet me doe alles maar één ding niet vergeet me nee vergeet me niet

NIKKIE

6 1

Fantoom

hier op een godverlaten dakterras waar mos tussen de stenen groeit en de was op de grijze muren meer stof vergaart dan wind laat ik je los kruip over het muurtje zonder te springen zonder te vallen balanceer nog even en los dan op in de mistige wolken ik wuif je nog na met de zon in mijn ogen dat beloof ik kijk maar niet achterom

NIKKIE

0 0

ROOD

ROOD Als ik zeg dat grijs mijn nieuwe blauw is en groen van nu af geel zal ik morsend met mijn termen nieuwe vlaggen kleuren. Als mijn zwart plots wit is en jouw wit dan zwart zou jij kijken door mijn ogen of je waarheid draaien tot hij past, bij de wetten van jouw goden analfabeet en kleurenblind met stemloze monden bezint eer ge begint. Verstand slijt met de jaren zo ook de onschuld van een kind hij die zich voelt verstoten keert zijn rug toe naar ’t bewind. Hij kwam tot hem als in een droom een zelfverklaarde held die pleit in Zijn naam vrede door geweld. Groen noch blauw noch zwart of wit zal hem kunnen boeien, bloed heeft geen kleur nodig om te vloeien.

NIKKIE

0 0

Kleine meisjes worden groot

Kleine meisjes worden groot stapel-bladen met lonkende kaften bronzen gezichten en glanzend stijl haar Je eet zachte melk-cornflakes en kauwt op 10 manieren je punten bij elkaar appel of peer? iets minder, iets meer? maar altijd opnieuw duizend-en-één keer vermageren en tussen de regels weggespoeld (g)een toetje vandaag Rode boter en zwarte houtskool lopen op hakken zo voel je je niet klein een kind nog maar niet mama’s schoen en mannen lonken achter je rok waarmee je niet meer bij papa op schoot wil 50 ml sensueel en vrouw hand-in-haar en zijn handgebaar steelt die zoen die je op je lippen koesterde maar zo graag wou schenken om er toch vanaf te zijn mijn kleine meid met papieren borsten niemand die ziet het oog van de naald heeft valse wimpers

NIKKIE

0 0

Is dit nu dertig?

Is dit nu dertig? Er zijn miljoenen mensen op de wereld, hoe moeilijk kan het zijn om één persoon te vinden die ik leuk vind en mij op zijn beurt ook ziet zitten? Wat blijkt: verdomd moeilijk. Ik vraag me soms af of het ligt aan onze tijdsgeest: het eindeloze swipen en bijgevolg de eindeloze opties, het snelle leven, het zoeken naar avontuur, het gras dat toch altijd een beetje groener lijkt, in de tuin van de man op het volgende datingprofiel. Ik werd single op 25 en nooit had ik gedacht de 30 tegemoet te gaan op mijn eentje. Geen partner, geen lief, geen vriend, geen metgezel. Is het als tiener dan zoveel makkelijker om iemand te strikken? Hadden we toen meer geduld en minder eisen? Meer tijd en minder haast? Geloven wij nog in monogamie, vriendschap en in goede en kwade tijden? Aan mijn toekomstige lief: zijn wij niet te oud om verstoppertje te spelen? Ik ben niet lelijk, niet dom, niet ontrouw en niet onaangenaam. Ik heb vast werk en een eigen stekje. Ik heb hobby’s, passies, ik was mijn eigen kleren, betaal mijn eigen rekeningen en ik ben in staat om mijn planten in leven te houden. Zijn dat dan geen kwaliteiten? Waar is een man naar op zoek? Of moet ik mezelf eerder afvragen: waar ben ik als vrouw naar op zoek? Waarom heb ik, na talloze dates, nog steeds niemand gevonden die mij vlinders geeft en waar ik met een domme grijns naar kan kijken, gewoon omdat ik weet hoeveel geluk ik heb? En als klap op de vuurpijl: waarom lijkt het alsof ik de allerlaatste single ben in mijn familie, mijn vriendenkring en misschien zelfs in de hele stad? Maar ik weet dat jullie er zijn: singles die ‘s ochtends uit bed rollen om zelf de koffie te zetten en de zondagse boterkoeken te halen. Singles die hun eigen kippensoep koken wanneer ze ziek zijn, het vuilnis alleen buiten zetten, zelf gaten boren in de muren en kasten in elkaar zetten, en telkens weer vol goede moed de strijd aangaan met het verse beddengoed dat om een of andere reden demonstratief weigert te passen op het veel te grote tweepersoonsbed. Aan al die stille singles: ik vraag het voor ons allemaal. Is dit nu 30?

NIKKIE

9 1

Maalkamer

Ze woelt tunnels in vijandig dons. Wrikt deuren open naar klemmen van verleden. Neemt oude draad weer op. Schroeft cocon na cocon van nachtjapon en lakenuren. Buiten ontpopt al de wanhoop. Nachtvlindervleugels roffelen op trommelvliezen. J. schopt de onrust uit haar laatste benen. Daalt de dageraad af. Trapt de witte nacht na. Ze verliest al haar slippers. Sint-Niklaas, 18 mei 2023 - 4 april 2024 Illustratie: Sam Vanoverschelde (tijdens De Sprekende Ezels - Zennebar, Brussel - 31 mei 2023)

Marc Terreur

14 0

Volleybal speelster 🏐 📷

haar zipper split POLEN in twee als ze haar trainingspak uitdoet hoe ze de bal blokt, met haar bovenarm tattoo schreeuwend, YOU CAN de nagellak in de kleur van haar vaderland beroert de bal ze valt in de armen van de fotograaf; mislukte redding haar fans zwaaien naar huis op het grote scherm - snelle verbinding nog één keer valt ze op haar knieën; foto van de overwinning

Margaretha Juta

4 0

Strandwolf

Het maanlicht weerspiegelde in het water. Vanuit de openstaande terassdeuren klonk muziek.

amanda allesie

4 1

Mijn wandelstok

Mijn wandelstok heeft nog niet veel natuur gezien.Het heeft nog niet veel natuur gezien samen met mij. De bossen zijn parken hier en de parken zijn platgetrapt.Beton is overal in de stad en ik heb geen auto om ergens ver naartoe te gaan. Mijn wandelstok heeft al veel natuur gezien.Van geboorte tot afzondering en nu lotgenoot. Hij is deel van de natuur van bij het beginen ik ookmaar ik voel dat de beton en asfalt iets minder natuur zijn dan de bomen hier. De jongeren die in het park zijn zijn deel van de natuur die opkomen en hun eigen plaats proberen te zoeken om in te nemen in deze wereld. Toch is het part plat getrapt. Ik wou dat het kon rusten. Ik wou dat het afgeschermd was.Delen mogen overgroeien van mij. Ik hoef niet te stappen in een deel dat beter groeit zonder mij. Van geboorte zijn wij deel van de natuur.Maar soms voel ik mij als een wandelstok afgesneden van mijn levensboom.Afgezonderd van mijn levensstroom. poëzie is de zoektocht naar de bron terug. Ik wandel door dit bos al een tijd.Het heeft even geduurd tegen dat ik mijn wandelstok vond.Mijn lotsgenoot wandel met mij.

TijlDeconynck

0 0

De leraar

Het ligt buiten mijn begrip.Het ligt buiten mijn verstand.Raar en onbedacht.Als een vogel die naast mij land.Het ligt buiten mijn kunnen.Het ligt buiten wat ik verwacht.Het heeft zijn eigen verstand.Het ligt buiten wat ik denk.Het ligt buiten mijn gevoel.We kunnen ons huis in orde maken.Maar hij komt op zijn eigen tijd.Daar is mijn leraar.Hij wandelt voorbij.Hopelijk heeft hij tijd voor mij.

TijlDeconynck

4 0

Eigenlijk feitelijk

Welke dag is het vandaag? Het is vaak de eerste vraag van de dag. Na enkele seconden volgt het antwoord en het besef. Moet ik naar het werk? Of is het zondag, zodat ik nog kan blijven liggen en vervolgens naar de bakker voor pistolets? Of is het zaterdag en wenkt de krantenwinkel voor een volumineuze krant? Het zijn telkens andere dagen en andere vragen. Niet in het minst in diezelfde krant. De truc om het snel te weten is je afvragen welke dag het gisteren was. Grootvader stelde de vraag wel eens in het midden van de dag. Na een middagdutje in zijn zetel bij de kachel. Die vraag kwam er niet onmiddellijk, maar pas na enkele minuten. Alsof hij nog even doorsliep met zijn ogen open. "Welke dag is het vandaag feitelijk?", zei hij dan. We hebben wel eens gezegd dat het zondag was, waarna hij schrok omdat hij doordeweekse kleren droeg. Er kon wel eens bezoek komen. Vanuit zijn zetel had hij een ideaal zicht op de straat en op wie er voor het huis stopte. Wie het was, zag hij meteen aan de auto die op de grint werd geparkeerd. Na een blik op de scheurkalender wist hij dat het geen zondag was. "Plagers", riep hij dan vanuit de keuken. We gingen niet zover dat we ook het papiertje van de scheurkalender vervalsten. Dan was iedereen ontregeld. Maar het feit dat hij die vraag stelde, daar kon je de klok op gelijk stellen. Die scheurkalender was een houvast. Opnieuw een dag afgescheurd en ‘s morgens een verse. Net zo vers als het brood dat op de keukentafel lag. Och, het is eigenlijk een kwestie van geluk om het zonder kleerscheuren door te komen. Het gegeven van welke dag het is, slinkt dan meteen aan belang. Dag!

Rudi Lavreysen

11 1

Trein

Tegen elkaar liggende sporen Recht, zonder stoppen En spring! In het oneindige, maar, Naast! ☆s¿¡s☆, het verkeerde spoor pauline

Pau line

2 1

Om-me-zwaai

hoofd en benen knikken actie linker reactie rechter puzzelstukjes vallen om glijden klikken in elkaar zee in zicht licht in hoofd en benen

Fatiha Berrazi

6 0

Surfen 🏄‍♀️ 🐚 ⛰️ 🌊 🌈 🏄‍♂️

bergen in de mist strekken zich als golven uit boven de zee over de baai klinkt het geblaas op een zeeschelp de wedstrijd begint met hun twee mooiste golven moet de surfsters de jury wegblazen golven zo krachtig dat ze een plank doormidden kunnen breken op zoek naar hun golf dopperen de surfsters rond, plots een regenboog haar armen spreidend vliegt er één over de golf een vogel kijkt toe dan verdwijnt ze in de buik van de golf, komt er weer heelhuids uit het applaus van de toeschouwers overstemd door de golven

Margaretha Juta

4 0

Zeemanschap

Er zaten 4 matrozen Op een o zo groene jacht. Ze zaten daar te kaarten tot er iemand lacht Hij kon zich niet bedwingen, het ging gelijk vanzelf. Nu moest hij het wel zingen van ''t begin tot in de helft. Hij kon zich niet meer houden zat bovenop zen kruk, hij zat zich te bedrinken, maar zen glaasje dat viel stuk. Dat ging hem zuur bekomen, hij keek weer naar zichzelf, nu zou hij haar vermoorden, steeds tot in de helft. Haar lichaam viel eraf, haar benen gingen lopen, het ging gelijk vanzelf, nu lag hij daar verzopen. pauline

Pau line

12 1

🪭 Tafeltennis 🏓

voor de opslag het balletje op de handpalm niet meer dan lucht de oude speelster gebruikt haar bat als waaier - opvlieger De Eiffeltoren verloor zijn top in de mist - eenzame hoogte ieder aan zijn kant van de zwarte speeltafel Japan-Noord-Korea

Margaretha Juta

0 0