DqM

Gebruikersnaam DqM

Proza Poëzie Toneelteksten Liedteksten Six word story

Teksten

Omlijf me/ 16 ontbreekwoorden

Mokermoe ben ik Dit is kruiptijd lieve kachelaar Waar ben je nu En in welke staat Ik sla hard op mijn zakken Een raar gebaar voor het wachten op een mens Alsof je bent kwijtgeruimd Terwijl ik ons thuizig wens Waar ben je nu mijn redebreker Ik ben bijna zeker dat ik je In een dageraadsel zag Ik lachte : je settelvet Is mijn kussen Je beloofde dat er nooit iets tussen ons Zou komen Behalve misschien einderzucht Of iets wonderdanigs Ik mis je zotte kersthaas die je bent Met je blunderdrang Dit duurt radeloos lang Nee het went niet Jij ontbreekt mij Daar bestaan geen woorden voor Lepeltjesverdriet is niks tegen Dit bevriezen Kom naar hier Lieve kaatsbellende kachelaar Verlaat je nachtploeg En omlijf me Huidsig is genoeg

Wat ik voor je voel ?

Blijfheid.

maar hoe

zondertussen ?

conversatie

we zaten op een bankje mijne schrik en ik durft ge, vroeg mijne schrik ja, loog ik

Zo :

Ik denk zo : straks heb ik een zee van rouw om jou en kan mijn hart deinen op onze golven

Een misérable of twee

Mevrouw Van Den Akker kocht op een zondag bij haar warme bakker Vier pistolets en een saint honoré Een javanais en een crème brulée Een eclair, een berlinerbol Een misérable of twee Een croute framboos en ééntje banaan En toen is het heel erg fout gegaan Ze liep zwierig op straat op haar hakjes. Met haar élan en de gebakjes En toen overkwam haar een onweerstaanbare drang daar Het water liep uit haar mond O wat een vreselijk affront Dus stak ze onopvallend een hapje onder haar rode mondkapje Maar ze verslikte zich in een stukje framboos Of was het de croute ? God knows.. Niemand zag haar in eerste instantie Dat kwam door de sociale distantie Maar de bakker - in bijberoep held stoof de straat op voor zinvol geweld Eén mep en de brok vloog uit haar keel Vanop de grond sprak ze heel formeel : Bakker het is allemaal uw schuld U vraagt onmenselijk veel geduld Van een mens van vlees en bloed Die frambozen, die crème, die croute Het is temptation bij klaarlichte dag Het is schandalig dat dat zomaar mag Ik zie u morgen met mijn advocaat Zo ! nu weet u waar het op staat En zo kwam er tot bakkers frustratie Een zaak voor het Hof van Cassatie De raadsheren proefden van alle patisserie En concludeerden in één twee drie Het was een hard doch rechtvaardig besluit. Dit is te lekker. Punt uit.

Vind je ?

Er doolt een zoekterm in mij : jij.

Finish

Feit : onze eerste zinnen waren mooi. Ze leken echt. Later schreef ik jouw marge vol met de woorden in mijn hoofd. Liet ze liggen op mijn tong. Branden in mijn keel. Ergens in jouw niets zijn ze de moed verloren. Ik zoek de eindstreep nu.

zon

U zoekt de zon ? dan moet ik u verdrieten ik heb ze zomaar ingeslikt het is volop genieten

rustwekkende verdwijning

hooggeachte kust. niet blijven wachten. we hebben de zee mee in onze lijven. ze rust.

Geheim

In deze tijden van stress spring ik voor jou in de bres in deze tijd zonder tijd ben ik tot alles bereid ik doe het graag traag maar liefst niet vandaag ik heb eeuwen van tijd en uren van traagheid Refr. Dit is een geheim dus het blijft onder ons Vertel het niet voort want ik ben ja ik ben : een slons Wanneer niemand het merkt doe ik alles beperkt voor mij komt het niet nauw ik heb liever tijd voor jou dan voor ajax en dreft dus wat mij betreft geef ik je eeuwen van tijd en uren van traagheid Dit is een geheim dus het blijft onder ons vertel het niet voort want ik ben ja ik ben : een slons

anderhalve meter

ja ik gaf hem een kus dat geef ik gerust toe clandestien onwettig en compleet illegaal ja ik ken de voorschriften allemaal het was op zijn wang een onweerstaanbare dwang bij het begroeten bespaar mij de preek en geef mij de boete ik legde mijn hand op zijn schouder wou hem vasthouden heb mijn handen ontsmet dat kan ik nog melden als dat als excuus kan gelden of verzachtende omstandigheid nee ik heb geen spijt daarvoor was het moment te schoon deze man meneer de rechter is mijn zoon

spoor

Welk spoor hebben jouw gedachten gevolgd tussen ik ben er en nooit nog iets laten weten ?

zonder zever (lied voor uw talent)

Een mens doet wat ie moet doen En ge vindt dat evident Ge zegt nooit tegen uzelf Hoera voor mijn talent Een mens legt zijn ziel In het werk dat ie doet En ge verschiet u gelijk zot Als ze zeggen : ge doet dat goed Refr. Ge denkt ik doe niks groots Ge doet het oorverdovend stil En zo maakt ge zonder zever Een wereld van verschil Een mens zegt schandalig weinig Bedankt en ook merci Ge wilt geen trammelant En ook geen euforie Ge hebt u lang verstopt Maar wij hebben u gezien Kom hier dat ik u kus Al is het clandestien Ge denkt ik doe niks groots Ge doet het oorverdovend stil En zo maakt ge zonder zever Een wereld van verschil Ge hebt u lang verstopt Maar wij hebben u gezien Kom hier dat ik u kus Al is het clandestien

Als. Ooit.

We zouden alle letters van dit verhaal kunnen ziften. Wat op hart en huid bleef plakken schiften. En twee woorden overhouden. Broer. Zus.

Maatregelen

na corona beperk ik mij nog tot twee dingen waanzinnig veel kussen en zingen

van verzuim geen hulp

och stop toch met uw gezever ge kunt van stront geen pateeke maken van verzuim geen hulp van misbruik geen vertrouwen lauwe woorden raken de waarheid nooit in 't midden in de fond van het verdriet ik zoek brede schouders voor rauwe feiten ziet ge iets wreed schoons tegen de pijn bespaar mij uw lauwe woorden laat het laat het zijn

fijn stof

Ontmasker mij. Achter deze stof schuilen fijne woorden.

Wie de holocaust ontkent legt efkes een ander accent

Ik ben al efkes op aarde en nog steeds op zoek naar de weg en de waarheid en de juiste onderbroek ik was't hier nu gewoon maar ben ineens verpaft want 't schijnt dat de waarheid is afgeschaft Refrein Hoera voor de conceptie van de perceptie en het referentiekader o danku God de vader In zijn beleving is de pedofiel een kindervriend de kortgerokte vrouw heeft die verkrachting verdiend de narcist is eenzaam de stalker attent de racist eenvoudig want met zijn eigen volk content Refr. Hoera voor de conceptie van de perceptie en het referentiekader o danku God de vader Wie de holocaust ontkent legt efkes een ander accent en Hitler heeft toch echt een pijngrens verlegd Refr. Hoera Ik ben dus begripvol doe ook aan empathie ik zeg o pardon zo zag ik het nie maar dat ligt aan mij reflectie is van nut ik begrijp uw standpunt maar ik vind u een dikke trut

wolven

wij waren zo oud als zij nu altijd zal zijn zongen van j'aime la vie reden op scooters lieten onze haren wapperen in de wind wij zouden gelukkig worden en trouwen en kinderen krijgen en lang en gelukkig leven misschien even een beetje ongelukkig zijn dit scenario zouden wij zelfs in fictie nooit schrijven alles zou altijd goed blijven hoogstens een klein euvel op onze weg rimpels of ouder wordende lijven wolven zouden geen rauw vlees uit ons bijten er zou ons nooit niks overkomen onze dromen waren echt wij deden ons best wij deden ons best wij deden ons stinkende best en nu viel er een kind uit het nest dat leest ge goed een kind uit het nest een veel te schoon kind om waar te zijn met groene ogen gouden haren en een propere ziel wij konden haar niet vangen niemand kon haar vangen zij was sterk en onvangbaar iel en wolven rijten alles en iedereen open wij lopen nu bloedend in cirkels likken weerloos gapende wonden

alsof dat hielp

het is nu later tijd om (eindelijk!) in te zien dat alle zegbare woorden tegen glazen muren smakten dat ze steeds luider ging praten net daarom zeg maar schreeuwen/krijsen/krijten (alsof dat hielp) nu liggen al haar woorden daar te liggen zielige hoopjes letters haha hoopjes (hoop. veel hoop. gehad.) misschien kan iemand ermee scrabbelen is er toch nog zoiets als woordwaarde.

Sterrebos

In het schemerdonker ergens ver van huis bevriest een meisje. Knipt zichzelf in stukken. Later als ze groot is, zal ze wel ontdooien. En lijfwacht worden. Niet in slaap vallen, nu. Haar moeder bestrijdt diefstal in warenhuizen. Andere misdrijven dan weer niet. In het ziekenhuis steken ze buisjes in haar keel, slikt ze witte pap voor een röntgenfoto. Geen afwijkingen zeggen de dokters. Knaagdieren zijn niet fotogeniek. Placebo’s smaken naar vanille. Haar moeder lacht. Misschien is het allemaal niet zo erg. Haar grootvader zat in Gross Rosen en Dora. Dat was erg. Hij werd opgepakt door de Duitsers. Oppakken klinkt goed. Papa pakt haar op. Draait haar rond in de lucht. Op het gras tolt de wereld nog na. Stomkop. Volwassenen worden nooit opgetild. Behalve danseressen. Bompa heeft medailles en de Brabançonne. Omdat hij kon zwijgen. Zwijgen is goud. Zeker als er geen taal is. Moedertaal bijvoorbeeld. Ze had beter moeten articuleren. Of luider brullen. Het knaagdier gaat niet weg. In het schemerdonker veel te ver van huis verzint ze zich een moeder. Die van het Kleine Huis op de Prairie. Die I love you zegt in het echt. Die kruisjes zet op haar voorhoofd. Die geen winkeldetective is.

Niet goed wijs

Ik wil met u naar zee gaan ebben en dan alles wat we hebben uitstallen op het strand en dan verdwijnen deinen op het zout tot we oud zijn en niet goed wijs en dan zotte woorden schrijven in het zand

Bangerik (lied)

Er zit een beest onder mijn bed dus ben ik wel wat bang tegen wie moet ik het zeggen 'k heb er geen getuigen van Er zit een lijk in mijn kast ik heb het zelf niet gepikt de flikken zeggen mij maar dit is geen plaats delict Refr. Ik ben bang bang bang bang en ik ben nog het bangst van de angst Er zit een spin in mijne kop en die spint een labyrint niemand die het weet alleen dit kleine kind Er zit een wonde in mijn lijf niemand ziet hoe ze bloedt hoe tot diep in mijn botten nen oorlog woedt Refr. Ik ben bang bang bang bang en ik ben nog het bangst van de angst De mensen zeggen da'k nie bang moet zijn kop op borst vooruit en een glaske wijn handjes draaien koekebakkevlaaien volle gas als't zo simpel was Refr. Ik ben bang bang bang bang en ik ben nog het bangst van de angst Gij met uwe schrik Bangerik

Daar

daar zat ze dan met de waarheid op schoot waarachtig te wezen de leugen leefde nog lang en gelukkig vierde familiefeestjes lachte hardop schudde meewarig het hoofd

Nee

Ik blijf niet. Ik ga schrijven.

zottekes

Hij zit in de zon, daar !

cold case

gisteren heb ik u uit uw kader gehaald uw leven mag geen cold case zijn ik zal het herschrijven met nieuwe feiten en nieuwe getuigen en ik zal uw advocaat zijn en pleiten vanuit merg en been en de dader aan mijn pen spietsen ik rijt de veinzerij open dat zweer ik u dat zweer ik en voor u voor u nu en voor mij zoek ik uw warmste woorden en geloof ik voortaan in reïncarnatie ik vind u wij elkaar

zoiets

ze hadden samen veel gelachen en veel verteld ook best wel intense zaken en ook hadden ze oneindig veel gewacht marlboro light gerookt op koertjes en heel veel keren had zij de deur open gedaan en hij dan leunend tegen de muur op den duur waren zij vanzelf sprekend en daarom weet tot op vandaag geen mens hoe het allemaal is gegaan maar naar het schijnt is hij haar op een dag gewoon vergeten zoals een paar handschoenen op de trein zoiets moet het geweest zijn

niet nu

Blijf waar ge zijt nog niet komen nu ik zinder zo graag van het wachten op u

plaats delict

ik zou zo graag contouren hebben dikke witte lijnen zoals het slachtoffer op de plaats delict of een gerimpelde olifantenhuid met stugge haren lelijk maar efficiënt of poriën van prikkeldraad in mijn eigen dunne huid om indringers te elektrocuteren en uitgebreide kennis over wie niet en wie wèl onder mijn vel mag kruipen en in wèlke lagen of vind mij een lijfwacht die zegt wanneer ik onbegrensd mag zijn onbeperkt oeverloos mateloos vrij

Zes woorden

Vraagtekens boorden gaten in haar ziel.

poetiewiet

ik heb mijn eigen woorden verbrand witte vlokken krulden door de hemel het moest ziet ge mijn taal had warmte nodig mijn verhaal lucht nee hierna worden geen mensen verbrand al zou één uitzondering op de regel neenee een paar brandwondjes dan derdegraads poetiewiet

AVI1

omdat ge mij niet kunt lezen moet ge mij lezen, ziet ge ik weet het ik zeg te veel wat ik niet zeg praat te veel tussen de regels krijg te weinig over mijn lippen verwar daden met woorden ben slordig met witruimte lach liefde weg en hoop dat gij leert lezen

Bypass (lied)

Efkes ter informatie wat doet gij eigenlijk in mijn hart ? Zo brutaal en ongegeneerd hebt gij u daar geïnstalleerd Mijn hart is groot genoeg doch duidelijk bezet Gij hebt mijn kamers gekraakt Nu zit ik in een lastig parket Refr. Kijkt zo niet naar mij Kijkt zo niet naar mij Er is geen kamer meer vrij Meer vrij Efkes ter informatie wat doet gij eigenlijk in mijn hart alles was goe ik was content en gij maakt van mij nen hartpatiënt Stop daarmee ik ben ook maar van vlees en bloed Gij zegt laat mij uw bypass zijn maar zo ben ik niet opgevoed Kijk zo niet naar mij Kijk zo niet naar mij Ge kunt er niet meer bij Maak dat ge wegkomt en vlug Maak dat ge wegkomt En kom vooral Terug Muziek : Joost Sterckx

zout

Of ze daar tranen mocht plengen korrels zout met haar vermengen Maar allez zei de zee zo cliché.

Opletten

Niet zo veel van u gaan houden/ opletten dat het binnen perken blijft/ niet denken aan wat we zouden/ hart altijd ontsmetten/

Vijftig procent (lied)

Het licht bijt in zijn ogen ne gloed vlamt zijn netvlies kapot Hij valt over zijn zinnen Nu krijgt hij niks uit zijn strot Niemand mag op hem letten Hij is zo goed als bloot vlees De mensen praten en praten praten. Clichés. Hij is content.Jawel. Hij is content. Hij is vijftig procent Content. Hij kent weinig van buiten En bijna alles van binnen Ze zeiden ge kunt altijd opnieuw beginnen maar Niemand zei hoe dat voelt Hij denkt ik ga eerst naar zee Misschien is daar nog ne mens Gelijk ik aangespoeld. (onderkoeld) Hij is content.Jawel. Hij is content. Hij is vijftig procent Content. Sofie zei gij kunt da wel. Jawel. Sofie zit diep onder zijn vel (Hij voelt zich alleen maar Sofie zei dat is normaal Hij denkt aan ongestoord bezoek in Leuven Centraal...)

Tegelwijsheid

Ons Bomma zei : 't Leven is gelijk mijne stoffenwinkel Ge zult het niet altijd treffen Maar ge kunt wel altijd kiezen tussen bloemekes of effen :-)

Ter info

Ik laat u hierbij weten dat ge mij kwijt zijt plompverloren aan uw achteloosheid

Dag voorbijganger

Dag voorbijganger Zoals alles gaat u waanzinnig snel voorbij Ik houd u vast een paar woorden langer laat u dan weer vogelvrij

Hardtwerk

Allez bekijkt dat hier nu eens. Dat hart van u. Dat ligt godverdomme in frennen vaneen. Maar allez. Dat is nu toch geen gezicht. Dat trekt toch op niks hoe uw hart erbij ligt. En er is duchtig opgetrapt. Dat zie ik. Precies of 't was nog nie genoeg dat het gebroken was. Ge moet wat profijtiger zijn op uw hart. Uw hart, dat moet ge nie zomaar aan iedereen blootstellen. Laat staan dat ge het overal gaat insteken. Zijt ge nu nog nie geleerd ? Ge steekt het ergens in en ge krijgt het verinneweerd terug. Da weet ge toch. En wie kan het weer op de juiste plaats steken ? Ja maar ja En ge hebt al zo’n teer hart En veel te vol Uwe mond loopt er van over En veel te vurig Ik weet het Gij kunt er ook niks aandoen Maar gij verbrandt u nog eens aan uw eigen vuur. Da zeg ik u. Allez geeft mij stoffer en blik. Dat ik uwen tikker bijeenveeg. Dat ik het bijeenpuzzel en plak ’t zal ewa tijd kosten Ge hebt het ver laten komen. Doeme toch. En wa plakt daar allemaal aan seg ? Woorden. Harde woorden. Nondedju. Nie moeilijk dat ge er zo verfomfaaid bijloopt. Nie moeilijk dat uw hart zo koud is Ik zal wa moeten bijverwarmen. Ik zeg het gelijk het is Da gaat hier hard werken worden. Krijgt die woorden der maar weer eens af. Zo’n kleverig hart da gij hebt. Zoudt gij eens nie ne keer goe blèten ? Dat de grootste druk d'eraf is ? Het is tegenwoordig nogal godgeklaagd met de harten van vandaag. Dat kan ik u wel zeggen. Efkes ter info : Een hart dient om te voelen Te voelen. Hoort ge da ? Maar dat weet precies niemand meer. Voelen dat is er vandaag den dag nie meer bij Daar hebben de mensen het te druk voor drukdrukdruk Als er woorden aan uw hart blijven plakken Dan moeten die daar af. Eerst moet ge ze durven voelen. Goe voelen hoe zeer ze doen. En dan wegspoelen Eens ne keer goe blèten Gelijk een klein kind Nie zomaar eens een traantje wegpinken he Of eens efkes vol schieten Maar voluit gaan ’t zout voelen branden op uw gezicht Dat moet ge doen. Ge moet helemaal overlopen Uw hart uitstorten Uw eigenste zee produceren. Ik kan het nie genoeg zeggen : ik ben ne voorstander van blèten. Als ge blet dan spoelt uw verdriet weg. Dat is bewezen. En ge moet daar uwen tijd voor pakken. Maar weet ge wat de mensen doen als er woorden aan hun hart plakken ? Dan gaan ze in nen denktank zitten denken. Dan gaan ze toerkes draaien in hunne kop Nieuwe vertakkingen maken in hun hersenen. En er dan van verschieten dat de Sinksenfoor dit jaar in hunne kop staat. Hun verhaal blijven vertellen en vertellen en vertellen En gelijk willen halen En zeggen dat den andere ne klootzak is En goei bewijsmateriaal hebben van zijn “klootzak zijn” En van iedereen willen horen dat den andere ne klootzak is En misschien is diene andere ne klootzak Want ik kan u verzekeren dat er klootzakken bestaan. Er zijn klootzakken Die uw hart onderscheppen, het binnenstebuiten keren En er dan ook nog eens op trappen om het vuur dat er in zit te doven. Gewoon omdat ze nie kunnen uitstaan dat gij zo’n vlammend hart hebt ’t Is daarom dat ik u zeg : ge kunt zaken van ’t hart nie oplossen met uw verstand. En ook al is er ne klootzak in ’t spel En ook al hebt ge gelijk Uw hart heeft daar niks aan Voor waar ik zeg het u. Dus toerkes gaan draaien in uw kop Dat haalt niks uit. Meer nog : ge wordt er zot van. Maar ik snap wel dat mensen het doen. Tristesse is nie zo sexy. Als ge weent dan willen ze altijd weten waarom Precies of ge moet u verantwoorden voor uw tranen En als ge dan zegt waarom, dan zeggen ze “och trek het u nie aan” Precies of gij hebt ervoor gekozen om het u aan te trekken Precies of ge kunt het zomaar u ineens nie meer aantrekken. Precies of zij hebben een gebruiksaanwijzing van hoe ge dat dan moet doen Of ze zeggen “ tis het verdriet nie waard” Dan vraag ik mij af wat is het verdriet dan wel waard sèg ? Bestaat er misschien ne lijst ergens in Brussel waar allemaal redenen opstaan voor tristesse ? En als uw verdriet er nie opstaat Dan is het het verdriet nie waard Dan moet ge maar stoppen Of ge wordt er op gewezen dat er mensen zijn die het nog veel erger hebben dan u Precies of er is een volgorde van belangrijkheid Precies of het ene verdriet sluit het andere uit. Ik kan daar iets van krijgen. Tristesse dat is ne paria. Ge zijt al triestig. En dan moet ge het nog inhouden ook. En niemand die bedenkt wat dat met ne mens zijn hart doet O en soms wordt het wel normaal gevonden dat ge weent Als er iemand dood is bijvoorbeeld Of efkes bij liefdesverdriet Maar het mag dan ook weer niet te lang duren of de goegemeente heeft schrik dat ge gaat afglijden En iedereen gaat het onderwerp uit de weg En de mensen gaan moeite doen om u op te vrolijken Iedereen wil van alles met u gaan doen En ge wordt meegepakt naar festiviteiten Om daar schijnvrolijk te wezen Zodat de mensen kunnen zeggen Ze is er precies al over Amai, ze is sterk En dan zijn ze content Want ze hebben u geholpen En dat gij dan ’s avonds ligt te blèten in uw bed Dat telt nie Want dat ziet niemand Wat een gedoe En als ge nie meedoet met da spel en toch uw smart laat zien dan zijt ge nie goe bezig En dan wordt ge vermeden En dan zijt ge nie alleen triestig Ge zijt ook nog eens eenzaam. Ik weet nie wat dat is met verdriet Waarom zegt nu nooit eens iemand : blèt maar eens goe, weet ge wa , Ik doe mee. Want iedereen heeft toch zo zijn verdriet Waarom zet nu eens niemand zijnen bleitsmoel op facebook en op zijne status : gaat kapot van verdriet ? Hoeveel likes zou dat opleveren ? Nee, het moet vooral plezant blijven We moeten lachen want YOLO En carpe diem en hakuna matata Awel : ik protesteer, ik protesteer hard. Er moet eerst geblet worden En dan kunt ge weer lachen Zo simpel is ’t.

Miscalculie

Tijdens het wegcijferen had hij zichzelf per ongeluk tot nul herleid

zee

ik lag op het strand in het zand op mijn rug daar werd de olifant dus ineens terug een mug

Vuile handen

Ik mag mijn huisdokter niet meer de hand schudden. Het is een richtlijn van het Ministerie van Volksgezondheid. Op een A4'tje tegen het prikbord in de wachtkamer staat gedrukt: " Het zal wat wennen worden, maar we zullen elkaar niet meer de hand schudden. Uit studies is gebleken dat bacteriën vooral worden doorgegeven via de handen. " Later raakt mijn vertrouwde huisdokter respectievelijk mijn schouder aan, mijn buik, mijn rug. Hij plakt zorgvuldig een ronde pleister op het geprikte gaatje in mijn arm. Daarna praat hij met me vanachter zijn computer. Tegenwoordig moet mijn hele leven de computer in. "En binnenkort in een cloud ", zegt hij. Ik kijk naar de man die al jaren mijn lijf en leden kent. Die weet hoe mijn hart klopt. Het achterste van mijn tong ziet. Hij praat zacht, terwijl hij tikt en scrollt. Deze handen zijn niet gemaakt om op klavieren te tikken. Het zijn niet dat soort handen. Zijn stem zalft mijn infectie terwijl de printer brult. Ik stop het papierwerk in mijn handtas. Dan sta ik recht en steek mijn hand uit. Hunkerend naar zijn helende handdruk. We denken beiden nog net op tijd aan de richtlijn en trekken terug. "Het mag niet meer " lachen we. En dan geeft hij mij een schouderklopje.

Misselijk

Weet ge nog dat wij daar alleen met twee waren en dat de ijsbloemen op de ruit onze stemmen deden dampen en wij ons verwarmden aan elkaars schoonste zinnen en stikten van het lachen om zoveel onzin, dat wij ook samen konden zwijgen en dan plots tegelijk de stilte doorbraken en dat toeschreven aan onze perfecte timing, dat wij uren konden rijden ingeblikt in geborgenheid en samen in het donker wachtten om in het licht te gaan staan van stoffige podia en dat we hand in hand handgeklap lieten golven en elkaar aankeken omdat we beiden wisten dat dit was wat we wilden omdat we eenvoudigweg niet anders konden, dat we daarna onze wereld verlieten en voortgingen met een andere en dat dat goed was en beangstigend tegelijk omdat ge nooit weet hoelang iets duurt en ik daarom soms vaak vergat te genieten van wat was. Weet ge dat ik het mis gelijk in misselijk nu ik alles of toch bijna alles verloren ben aan de vanzelfsprekendheid en dat heel mijn lijf de bloedende woorden schreeuwt laat dit alstublieft maar alstublieft terug zijn.

Kopken onder (lied)

Waart ge jong en onbezonnen Zot en onbesuisd Of waart gij ne macho of zei uw lijf "dit is juist" ? Vroeg iemand op nen dag “René komt ge in ’t verzet?” Zei ge dan direct “ja” Of was’ t van woelen in uw bed ? Toen ze u dan kwamen halen In naam van ’t Derde Rijk Hoe bleeft ge dan koelbloedig En nam ge afscheid tegelijk ? En als ge daar dan waart Had ge dan constant schrik Of hebt ge ook gelachen Op een onbewaakt ogenblik ? En toen ge daarna thuiskwam En niemand u verstond Gij ineens een and’re taal sprak Hield ge daarom uwe mond ? Of omdat ge ’t zwijgen gewoon waart Of wist gij gewoon niet hoe Of viel er niks meer te zeggen Buiten : “een jeneverke is goe” ? Er is hier geen refrein Omdat het gewoon stil moet zijn Hoogstens mogen buiten De vogels nog wat fluiten…

Leo de kameleon

Leo was een kleine kameleon. Diep onder zijn vel zaten felle oranje, rode, gele, blauwe, groene en paarse tinten. Kleuren zijn gevaarlijk, zeiden zijn mama en papa. Je moet de kleur worden van de plek waar je bent. Je moet je vel aanpassen aan andere dieren. Zo blijf je goed verstopt. En kan niemand je pijn doen. Dat is ons geheim. Als Leo in het bos was, werd hij dus groen en bruin. Bij Lieveheersbeestje werd hij oranjerood en zwart. In bad werd hij zo wit als het schuim. Flink jongen, zei mama. Je bent een kanjer, zei papa. Leo voelde zich geen kanjer. Onder zijn vel voelde hij het oranje, rood, geel, blauw, groen en paars tintelen. Eén keer had Leo stiekem zijn kleurenpalet uitgeprobeerd. Alle kleuren die in hem zaten, waren er in één keer uitgekomen. Leo keek naar zichzelf in het grote meer aan het bos. Hij sprong van opwinding en bleef maar lachen van geluk. Dit wilde hij aan iedereen laten zien. Maar buurman Kameleon had hem al gezien en vertelde alles aan zijn ouders. Je blijft twee maanden binnen, zei papa. En geen computer, zei mama. Maar, zei Leo, jullie hebben geeneens mijn kleuren gezien. Ze zijn mooi. Mijn oranje is nog meer oranje dan de zonsondergang. Mijn rood is roder dan bloed. Mijn blauw is blauwer dan de lucht op een zomerdag. Mijn groen is groener dan pas gemaaid gras. Mijn paars is paarser dan violet en purper tezamen. Het is gevaarlijk. Punt uit, zeiden mama en papa. En dus bleef Leo binnen en werd grijs : de kleur van zijn saaie bestaan. Zijn huid jeukte. Zijn lijf spande. Hij kneep zijn ogen dicht en beet op zijn lippen. Hij rolde zich op als een pasgeboren kameleon. Zo hard deed Leo zijn best om niet te veranderen in een regenboog. Hij voelde zich klein, heel heel klein. Op een dag gebeurde het toch : Leo's kleuren ontploften als een bom uit zijn vel. Daar stond hij : kleuriger dan tienduizend regenbogen. Hij was bang en blij tegelijk. Blij omdat alle kleuren er nog waren. Bang omdat dit verboden was. Grijs, grijs, grijs, dacht Leo, ik MOET terug grijs worden. Maar de kleuren vlamden harder dan ooit. En daar hoorde hij de sleutel in het slot. Mama en papa waren thuis. Leo spurtte naar de badkamer, draaide de kraan open en goot de hele fles badschuim in het water. Leo, waar ben je, hoorde hij mama roepen. In bad, piepte hij. Wit, wit, wit, dacht Leo, ik MOET wit worden. Mama en papa lachten toen ze Leo’s ogen zagen blinken in een grote wolk schuim. Gekkerd, zei mama, waarom huil je ? Toen zagen mama en papa het vage kleurenpalet onder de zeepvlokken. Het gaat vanzelf, huilde Leo. Mama tilde hem uit bad. Haar stem trilde : ik…ik…ik wist niet dat jij zo’n wondermooie kleuren had. Ongelofelijk, stamelde papa. Ik wil ze zo graag laten zien, fluisterde de kleine kameleon. Zal je dan voorzichtig zijn ? , vroeg mama zacht. Altijd, riep Leo. Je bent een kanjer, lachte papa. En zo voelde Leo zich ook : een echte kanjer.

Florence en de feeks (een modern sprookske)

De feeks vroeg aan de spiegel aan de wand Spiegel o spiegel wie is de schoonste van ’t land De spiegel zei ’t is dat ge ’t nu vraagt aan mij Maar d’er is eigenlijk iemand anders dan gij Haar naam is Florence , z’is vurig en gewoon En daarom zo echt en door en door schoon De feeks werd zot en trok haar haar uit hare kop Ze dacht : dat zal wel zijn; dat geluk dat moet op Ik heb hier nog nen agenda degelijk verstopt ‘k Zorg dat dat contentement stillekes aan flopt ik vermeng heimelijk wat gif met venijn Ik doe er wat nijd bij en massa’s chagrijn En toen de wereld draaide gelijk de Sinksenfoor Had die Florence nog altijd niks door Alles werd zwart en haar lijf trilde gelijk zot Ze viel omlaag en haar hart scheurde kapot Een knaagdier vrat haar van binnenuit op Er zat een slang in hare nek, een schroef op hare kop 100 kilo lood duwde op haar middenrif De dokter zei : maar ge zit gij vol gif En de feeks die danste een Polonaise alleen Hip hip hoera ze ligt in frennen vaneen Pardon, zei de spiegel, ‘t is wat ambetant Maar ze blijft toch nog de schoonste van ‘t land Haar hart is gebroken maar ‘t vuur is nie weg Ik kan er nie aandoen,’ t is gelijk ik het u zeg De feeks werd koleirig van de weeromstuit En zei als’ t zo zit, awel, dan ruk ik haar hart eruit Florence sliep en plengde ondanks het cliché Zoute tranen in haar eigenste zee Om haar hart dat brutaal leeg werd geroofd Om het vuur in haar dat bijna werd gedoofd Toen de feeks graaide met haar gelakte nagels in't zwart greep Florence naar haar nasmeulend hart Ze was bang maar tufte in de feeks haar gezicht Zei : als gij denkt dat ge mij hebt ontwricht Denkt dan maar rap iets anders, serpent Ik heb nog nooit iemand zo zielig gekend Daarop ontblootte Florence haren decolleté Haar hart vatte vuur en trof de feeks. O nee! Het serpent dook krijsend in Florence haar zee Bij nader inzien was dat een vrij fout idee Het zout vrat zo waanzinnig diep in haar huid Dat ze niet meer wist wat ze deed en naar verluidt Is zij daarna gestruikeld en gevallen van nen berg Ze verdween onrustwekkend. O ja dat is…erg ;-) En Florence ? Awel, haar hart is terug vol En 't vuur in haar brandt gelijk de costa del sol Florence floreert, ze staat parmantig weer recht Misschien komt u haar wel ns tegen in ‘ t echt.

Alles

Gij zijt alles voor mij Zei ik Da’s nikske Zei hij

Dagen zonder (lied)

O al die dagen zonder vlees Ik vrees dat ik er echt niet tegen kan Zonder uw lijf en leden ben ik hopeloos Ik word er wild en onnozel van O ik wil u degusteren u consumeren En hard en zacht in u bijten Ik wil uw vel onverhuld betasten Dat zijn gewoon de blote feiten Moeder aarde wordt te warm zegt gij Maar gij snapt mijn punt niet precies Uw lijf is mijn chauffage ‘t Is dat ik zonder uw warmte bevries Ik sterf van de honger naar uw huid Red mij red mij opdat ik genees Och ik pleit schuldig mijn lief Ik heb een zwak voor uw vlees

Feest (laureaat Liefde voor lyriek)

Mogen wij u beleefd verzoeken Uw tranen in te slikken Uw wonden te gaan likken Waar u niemand ambeteert Stopt met uw leed te etaleren Wegens mateloos gênant Met uw ogen rood omrand Was u beter niet geïnviteerd Refr. Mogen wij u adviseren thuis te prakkiseren in uw bed Te blèten onder de douche of Eventueel hier op 't toilet Kan u nu echt niet gelijk vroeger Efkes uitbundig lijken Sprankelend en kranig kijken Uw smart ligt er zo dik bovenop Gelieve uw pijn te verbijten Veins voor ons een beetje leut Zoekt ne goeien therapeut En zaagt nie aan onze kop Refr. Mogen wij u adviseren Thuis te prakkiseren in uw bed Te blèten onder de douche of Eventueel hier op 't toilet Zo vers zijn uw wonden niet Dit is eeuwenoude pijn Uw vervaldag is verstreken Daar moeten we streng in zijn…

Opleiding

Publicaties

Slagen en Verwonderingen, theatertekst. (2008)
Wild van hart, theatertekst. (2010)
Toch bedankt, theatertekst (2011)
Poeha, theatertekst/liedteksten (2012)
"Precies of allez", liedtekst voor Turnhout, culturele hoofdstad (2012)
"We gaan voor Groen ", dialogen voor promotiefilm verkiezingen (2012)
Leo de kameleon (Werkmetzin 2019)
Reveil 2019
Gezondheidsrecht Toegepast, Intersentia 2020
Het hoofd, het hart en de zee, 2021

Prijzen

Liefde voor lyriek, 2015
Schrijvers zonder vlees, 2016
Six word story Passaporta, 2019