Inge P.

Gebruikersnaam Inge P.

Poëzie Autobiografisch schrijven Kort verhaal Brief

Teksten

Zomer 2020

Restanten van een zomerse regenbui die tekeer ging als een wild beest. Het enige dat nog rest nu zijn zilveren regendruppels bengelend aan mijn huiskamervenster. Ik staar ernaar en vraag mij af of water ook muizenissen wegwassen kan.  Er gebeurt niets.  Maar het schouwspel aan mijn raam is wel mooi, net een Swarowski dekentje.  Ik heb iets met Swarowski de laatste weken, vraag me niet waarom.  De blingbling waar ik vroeger met een boog omheenwandelde trekt mij nu aan als een magneet. Krijg je met ouder worden zin in meer bling bling ?  Doet de menopauze aan bling  bling ?Het oog mag ook wel wat in deze warme zomertijden dus ik vraag mij niet verder af…  We zijn sinds gisteren terug uit Spa, misschien ben ik wel lichtjes in de ban van water sinds ons bezoek.  Nog nooit heeft een slok water mij zo gesmaakt als die eerste slok Spa blauw eerder deze week in een klein hotelletje iets  buiten deze ooit stijlvolle locatie. Vergane glorie, dat domineert mijn gedachten wanneer ik aan Spa, de stad dan, denk.  Er is iets met die stad maar ik kan niet, nog niet, duiden wat.Spa is tegelijk mooi en lelijk, klein maar ook groots.. Ik vraag mij af hoe het er in de winter uitziet.  Triest ?  Verlangend naar de zomer en naar toeristen ? Of blij met de jaarlijkse rustmaanden ? Spa, je water smaakt vanaf nu anders voor mij.  Het smaakt naar jou, naar alles wat jij als stad te bieden hebt: blij, droef, gezellig, vergane glorie, hippe vogels, Bobeline, zware motoren en lederen motorpakken, hitte, nostalgie, het liedje ‘je ’t aime’….   Het was zomer in  2020.      

Inge P.
8 0

Tovenaars

Graag was ik blijven rusten op een woordenwolk vandaag tussen mensen met een passie mooie lettertovenaars   Maar zorgen laten zich niet timen ze fluisteren en je volgt gedwee de trein naar huis was volgeladen want nam verdriet ook met zich mee   Ik klamp mij vast aan zaterdagse wolken zelfs de luchtballons roep ik erbij kunnen jullie even bij haar langsgaan en vraag haar te blijven vechten… ook voor mij ?

Inge P.
6 1

De bibliotheek

In een stijlvolle bocht rusten miljoenen zinnen zij aan zij kunnen letters nog mooier huizen?

Inge P.
10 0

Belofte

  Had noodzaak mij niet overtuigd ik was nooit gegaan ‘hou afstand’ getatoeëerd op alle lippen liet tegenzin begaan   Ik durf niet vlotjes meer laveren fluister zachtjes naar beneden ik hoop dat mijn winkelkar deze angstrit vlug vergeet   Het spel van ontwijken lijkt begonnen stiekeme blikken ‘jij ook hier?” wie het snelst grijpen kan heeft het hamsteren gewonnen mij boeit deze nieuwe game geen zier   Want nooit heeft afstand mij zo ontredderd noch een stilte mij verdoofd maar "ooit" wordt het zoals vroegerdat heb ik de kassierster veilig beloofd

Inge P.
7 1

Tessa

Met een zucht opende Tessa de deur van haar kraaknette rijwoning en liep de gang in.      Zij hing haar jas aan de kapstok en wierp ondertussen een vluchtige blik in de spiegel van de pas aangekochte en veel te dure halkast.  Alweer liet zij zich overhalen door Pieter, ging het door haar heen. Pieter met de slechte smaak, behalve wat vrouwen betreft, ook die van anderen.Wat zij in de spiegel zag verwonderde haar niet.  Hoewel zij een beeldmooie vrouw was, reflecteerde haar spiegelbeeld iets anders.  Haar gezicht leek wel in een grimas verwrongen.  Ze kon de boosheid van haar gelaat aflezen en het leek wel alsof dat allesoverheersende gevoel van woede aantekeningen achtergelaten had.  Dat was wat Tessa zag. Dat was hoe Tessa zich voelde. Nochtans, dat was niet hoe anderen haar doorgaans zagen. Die zagen enkel haar altijd perfecte kapsel, de blonde lange haren, stralend van gezondheid.  Haren die duidelijk door de duurste shampoo verwend worden. Tessa was niet meer van de jongste maar zij was één van die weinige vrouwen die op die leeftijd nog met zulke lange haren weg konden komen. Zij ging de deur nooit uit zonder perfect aangebrachte make-up en zij slaagde erin die zo aan te brengen dat je gewoon niet doorhad dat zij überhaupt make-up droeg. Lichtjes aangezette ogen, die de blauwe kijkers nog meer lieten oplichten. De lippen gestift met de juiste kleur,  ze had er lang genoeg over gedaan om de kleur te ontdekken die haar lippen de volheid gaf die mannen zo aantrekkelijk vonden.  Rouge mortel van Dior.  En Tessa?  Zij was gewoon Rouge mortel ! Finishing touch:  blush op de wangen.  Dit gaf haar net dat beetje extra, om de look àf te maken. Maar op dit ogenblik zag Tessa dit alles niet.  Zij las niks dan woede in de spiegel.  En zij zag en voelde vooral haar Dior-lippen nog na-trillen.Wat een eikel ! Hoe kon hij ! En hoe kon zij in godsnaam voor hem gevallen zijn?  Wat had ze nu gedacht ? Dat hij voor haar zijn ideale gezinnetje zou opgeven? Hadden ze haar niet gewaarschuwd?  Ga nooit voor je baas !  Not done ! Ja, ze had waarschuwingen genoeg gekregen. Lessen ‘goede raad’ voor beginners.  Maar als de passie onder je huid zit,  probeer dan maar eens om met beide voeten op de grond te blijven.  Sinds zij en haar baas ‘iets’ hadden, leek passie wel onzichtbaar getatoeëerd over haar hele lichaam. Tessa schopte haar schoenen uit.  Daar zie, een cadeau van hem.  Rode hoogvliegers, gekregen van een laagvlieger.  Ze glimlachte terwijl ze de zin uitsprak, haar baas… een laagvlieger. Het deed haar deugd op die manier over hem te denken.  Maar het maakte haar niet minder boos.  De mooie rode schoenen moesten het ontgelden. Ze schopte ze nog verder de gang in.  Ooit was zij er stapelgek op.  Zij had ze zien schitteren in de etalage van 1 van Knokke’s hipste winkels. Het prijskaartje loog er niet om en deed de winkel alle eer aan. Voor haar baas was de prijs peanuts en een week later stond een flashy tasje te schitteren op haar bureau.  Het tasje ademde Tessa.. Cadeau van de baas…. rode sexy schoentjes voor Tessa.  

Inge P.
8 0