Fragmenten uit Manuscript 'Plien ontploft!'
Stel je dit eens voor: een heel gewoon meisje. Ze is aardig en gezellig, lief en goudeerlijk. Met een lieve papa en mama en een schat van een broertje. Haar opa’s en oma’s zijn kampioen verwennen en dol op dit meisje. Ze heeft veel vriendjes en vriendinnetjes op school en de juf is zeer tevreden over haar werk. Zo perfect, dat bestaat niet zou je bijna zeggen. Maar toch wel hoor, dit is Plien! Niets aan de hand dus. Behalve één klein dingetje…. Op een dag gebeurde het! Plotseling en onverwachts, zo voor de allereerste keer. Ze kreeg haar zin niet en werd ontzettend boos. Zo boos dat ze uiteindelijk ontplofte. Vanaf die dag, als er bij haar maar iets niet naar haar zin gaat dan wordt Plien ontzettend boos. We worden natuurlijk allemaal wel eens boos, maar zo boos als Plien, dat is echt zeldzaam. Ze wordt eerst een beetje rood, maakt haar wangen bol en knijpt haar ogen dicht. Dan wordt ze steeds roder en roder en uiteindelijk paars. Ze gaat stampen met haar voeten, balt haar vuisten. Als je goed kijkt, zie je rook uit haar oren komen en de vonken lijken uit haar haren te schieten. Het lijkt dan wel te gaan stormen en een soort wervelwind draait om Plien heen. Totdat Plien uiteindelijk al schreeuwend ontploft! Ze moet en zal haar zin krijgen.
Opa’s zijn er om te verwennen. Van opa’s mag altijd alles. Ook opa Wim doet altijd leuke dingen met Plien en Pepijn. Samen met opa is het altijd dikke pret. Na schooltijd fiets opa vaak met Plien nog even naar de kinderboerderij. Of hij gaat samen met Plien op de schommel. Opa Wim speelt graag spelletjes met Plien en doet nog veel meer. Samen schooltje spelen vindt Plien het leukste. Plien is dan de juf. Maar opa maakt steeds de sommen expres helemaal verkeerd! Daar wordt de juf heel boos van. En deze juf wordt roder en roder. Papier en pennen vliegen door de kamer heen. Opa Wim kan nog net de goudvis redden op zijn vlucht naar de gang en de poes gaat van schrik met een dubbele salto achter hem aan. Als Plien weer is gekalmeerd, spelen ze na het opruimen weer verder. Deze opa is lief maar alleen een beetje eigenwijs en blijft de sommen lekker verkeerd doen, tot de volgende ontploffing.
Elke dag is het wel een paar keer raak. Iedereen is er eigenlijk wel een beetje aan gewend. Als je niet midden in de wervelwind staat, valt het niet eens meer op. Niemand die meer echt naar Plien luistert. Maar nu is ze toch al een poosje stil. Wat zou er aan de hand zijn? Als Plien ’s avonds in bad gaat is het meestal een grote spetter boel. Aan het einde van het badavontuur overal water, behalve in het bad. Want wassen? Dat is niks voor Plien, die houdt daar absoluut niet van. Zodra mama de kraan open draait begint het al. Mama heeft altijd een lange regenjas aan als Plien in bad gaat. Want ja, Plien moet wel schoon gepoetst worden. Want geloof me maar, een stinkende boze ontploffing is helemaal verschrikkelijk. Net een stinkbom! Vanavond moet Plien in bad en… er gebeurt helemaal niets! Plien schrikt er zelf van. Wat gebeurt er nu? Ze wil wel boos worden, maar het lukt niet. Mama, dik ingepakt in de regenjas, merkt er eerst niets van, maar dan valt het toch op. Een bad vol met water, geen rook uit haar oren, wat is er aan de hand? Deze wasbeurt wordt Plien wel heel goed schoon!