nullabee

Gebruikersnaam nullabee

Teksten

Ant-woord

Hoofdgetelefoneerd Lichtvoetig ik Perifeer en ten beste gestoord Een indruk van een hoge help Achter me de zondvloed Dus meisjes mogen aangerand Honden geslagen Vlees gegeten Tuig gevlogen Taarten in vraag gesteld Profeet Mark stuwt zijn onheil Stut mijn trance - trekt mijn strakke schoenen aan. Ik lap mijn laarzen voorlopig aan de Stront van de voorlopers Dode slakken Dwarsliggers Tegen En toch ontzet door een halve Lichaamslengte voorsprong gelegen Haal dieper adem en dan toch in Zelfs de wereldbrand mag nu Adrenaline vergeten. Daar het wegkantgroen Geen glimmer vandaag Geen hevelende nevel Zweet zal zelf zijn parel moeten vissen Geen gemiste kat op koord en springen Als het hart van hardlopende harken Halfweg van hier verkeer ik Blijk lustig in de lus En aanhuizig Stellig een mier onwaardig De weg smelt en ik verga Verword verdicht verwar Long me leeg Thuis blijkt onbewogen Dus mijn hulp wellicht ook onnodig Op de koelkast prijkt een krantenartikel Van toen ik de mier ook niet was.

Gelukkig ook meisjes

De schouders zijn hier als haar lach in je aanschijn.De dracht als haar ogen bij je gaan.Haren als uit elkaar zijn,Buiken bulken als haar weerzien. Maar wij zijn hier voorHet lawaai, meneer.Even weg van de lucht-Havenherrie. Vergelijk is ons koudEn al te meer met hindesOf hun van stijl verstokenNachtmerries Snaren en pijnHet hoeft niet zoMelodisch als hetMaar gedreven schijntGeloven wij. Meneer.

Er vanonder

Hier lig ik half verteerd Afscheid en van onderuit Paardenbloemen plukken Moeder dood vindt zelfs een weg Om het boeket dat even Aanhield geen eeuwigheid Later door scheuren te Vervangen De zerkomkijk taant driftiger Dan zes vadem diepe huur Gemompelde munt als schaduwschuld Zelfs jouw bezoekrecht Piekt gedumpt, geblutst, verloren De hof van horizontale biechtstoelen Waar schedels onhoorbaar grijnzen Gelukkig is er pierenpolonaise Of een goed boek

Heengeborgen

Zij slaperigden, de huisvesten,Al meer dan wij - de resten -Bloe'rige bla'ren, verzocht, verzwakt,Langst dan and'ren aangetakt,Tot tot slot al 't sap verbrastDe balg de halm alsnog verpatst.Nog voor het opperst gloren,Eer dan bonter hoog geborenJankten wij van beter weten wezen:Niet hier, thuis, of niet hier thuis te wezen.De wolvenmoeder wenkt wit door de fles:Wals zwalpend, dans blootszools over 't mes;Kom, hoeren, hoeders, honden, halverwegen,Klinkers in straten, stervers in stegen.De fiets na friet en fiedelPiept schriel nog een riedelHeengeborgen.

Kwak

Als kleurig hemelwaarts buskruitZal er een knal geweest zijn.Veren vallen sportpaleizig wanneer De band de bende blauw van sokken blaastGoud zingt hij en zeker zo gevooisdOf rood en met zweep in de stem.Een wolk glitter in gepast getint lichtDrijft op concertthermiek en de massaTot uitzin waar ze voor betaalden.Professioneel enthousiasme dus we doen mee.Een aangereden eend isTenminste authentiek.

Wie is het langs de wegen

Is het een vrouw? - Dat zou te gemakkelijk geweest zijn. Uit het centrum, wellicht? - Wel, zeker niet erin, maar als allen langzaam onderweg.Niet dus? - Neen. Maant hij misschien tot een keuze voor twee aan? - Jazeker Zonder vingers? - Nee - sterk! Baard? - No.Bart? - Maar nee.Bracke? - Evenmin gelukkig. klik>Allitereert de man dan? - <knikt>Zeker?Dan wordt zijn luminescente as later over koeltorens verstrooid.Niemand meer dan Jambon Jan.

Plastic Flessengeluk

Wegwerphandschoenblauw vertoef ik in een hoek.Uit het zicht - niemand wil meLaten zienLaat staanBekijken.Ik besta voor wedergeboortesDus het regelmatig opknopen is eenEer, ik geef me gansTot recyclage van de zonden.Zet me aan de deurOveral-engelen halen me op,Dragen me ten hemel die rolt - plet me.Gelaten krimp ik de straat uit.Als een geliefde draag ikDe mindere momentenIn ruil voor het vangen van je blikken.

Paljas of Jezus

Blaaskaak hoor je vaker, raad ik,Daarmee maak je koper goudIn veertien bandjes of op straat, ikBen wel eens omver geblowd.Geen blad kan je mond verstillenWant je AD tot de HD waakt.Nooit bang voor blote billen,Want al wie je stoomtrein pootje haaktMet gelijk bied jij een pint aan.Luistert even enthousiastVerdedigt net zo hevig na het huisgaanDe nieuwe wetenschap rotsvast.Ongehinderd deel je complimenten uitEn liefde. Omzeilt regeltjes handig.Een Antwerps mirakel; ik besluit:Luidruchtig, idealistisch, hartelijk, verstandig.

Van wie ging

Vol echoot Gent je wegElke welving is je boezemHoe ze - aziaten - fotograferenWaarderend blikken heren als zo vaakNaar wat je raak te dragen vondIk stond te dromen van jeDes te meer gemist.Hier kochten we nog lachtenSamen wachten op tram 1 komt nu netIk proef brunette ook al lonkt een blondjeDat hondje wil je nietDe fiets kijft iets te vaak de wagenDagen van me heen nogDes te meer gemist.Dat rokje zou je stralend van je heupen schuivenDuiven vliegen op je droomvermogenJe ogen schoten voor me bijWij konden in dat steegje was je hierJe viert nu verderop het levenDes te meer gemistWat de bakker maakte smaakte naar jeHaar; de markt lacht honderd meisjes met je stemZon zendt zoete wijn mijn kant uit van de bergenNergens kom je geen bekenden tegenGezegend zijt gij overalDes te meer gemist.

Ze

Ze houdt wel van de grondBeweert ze, want daar aardt zeWaar ze net met beide benen stondLigt ze nu languit en paart zeIk groei horens op haar grondEn op mijn vraag onthaart zeWaar 'k daarna mijn mondLaaf tot ze 't komen klaart, zeHijgt volmaakt, plaatst lippen rondMijn hart, ze blust en brandt mijn lont,Door bed of laken ongehinderd spaart zeOok mijn adem niet, ze zondMij likkebaardend van de grond,Grijnst; ik wil nog een keer, verklaart ze.

To hell, ye of little faith!

Ik zou je beschreven hebben, 'k liet 't,Aangesproken, belicht.De afloop zat vol haar, het hoort nietRijmen over gedicht.Kijken ook, slechts observeren,Beschrijven, woorden voegenNaar de waarheid, het bewerenNoemt men onvoldoend genoegen.Onbetrokken ben ik, regelloos,Vrijgebuit, superieur.Kritiek is als Pandora's doos:Schatrijk stranden in mineur.Wijwatervatduivel, ketter,In weerwil lekker toch poëetWendt soms het wezen naar de letter,Mijn muzen immer goedgekleed.Een dronk dan op wie 't stellen mag:Wie klonk, wie stonk, wie maakt de dag?

Roze

Het complex blaakt van industriële gezelligheidJaarringen en steunberenElektrisch de zon werenVogelhuisjes binnenskamersHet ketelen hier is herrieloosRustig efficiënt voeren ze aanGecaste schorten bijrollenIn de chloorloze vrije slag om de arm.De bliksem vlindert meKnot strak als tegenwindDe inkijk van de hinde onder honderd opgefokte wimpersHet hindert niet de nachtValt vast vol kantelend bekken.Zing het Frank je bigband kent de wende alVerfden anderen dan zwartTrek niks uitFluister jeDuister kleedt jeZuiver jeHuid onder huid over wat hoort voor het koorDubbelzinnig als je kleur

Etaleren

Was je een tomaat danEen waarvan het sap gulzigeMeisjeskinnen guitig siert.Bloed dan in de linkerVentrikel, klaar om zuurstofNaar hooggehakte kuiten te voeren.Als achterlicht was je helderVerdwijnend: de afscheidskusVoorbij maar niet minder tastbaar.Je bordbestaan roept stop gevaarVerboden, dat jeugd doetDansen op de rand en erover.Maar je hangtKleur en pitTe wezen achter glas.Straks vang je een dameEn nog later zeker een stel heren.

Blijstje

Maakten alvast mijn dag:* De busbestuurder bood me Nodeloos voorrang en een glimlach.* Korenbloemblauwe kousen Om benen in de buurt, Met schrijven in gedachten begluurd.* Een half uurtje moedige zon Net toen ik erin zat* En eerder werd ik nauwelijks nat Toen 'k door karige druppels naar huis fietsen kon.* De gedachte aan je gedachten Vannacht - van ik die lach, ten* Slotte oogluikend luimen in bad. Morgenochtend groet ik de dingen.

De ene van velen

We stromen.De ogen gegrond,De lading zwaar aan de schouders -Vooruit maar voorbijHet slepen van de dag en nu de benen.Hydraulische poorten voorbijDes grijzen Walkürens wagen betredenWe; kom spoor Walhallawaarts.Een meterslange rode pil naarDe ware wereld vol liefde en thuisOf toch warmte en TV.Afstappend, straks,Stromen weGeen haar vrolijker - of wijzer:De kansen van de transitDoorgaans onderaan de dobbelsteen gepoot.We stromen.Grijs en eindig,Bestemmingen voorbijIn bullet time.

Ga

Ik los je trosjeGeef propellers zetjesSchouderklopje hop je moet nu gaanDe wijde wereld wijdt een roep aanJou, spint je tot je spint.Ik voel gegunde rustDagen doorduwen ondergaanAls de zinderende zon in verre landenEn dat eruit je schoudersOngeroerd massage halenDeadlines druk en daver eensklaps triviaal.Ikzelf treed in zeeën vanGeen regels en zelfs deze breek ikZoals met onvermoede oude dagen.Mijn schouders bloeien in het dragenAls mijn stem die afleidtOf alternatief voedtVoor wie nog kleiner velen moetEn dat ik dan volsta, bedaard,Wetend van het plukken waard.Wanneer ik voor ik 't weetJe straks weer armvol welkom heetVerwacht danMaar een ander manIn elk opzicht nog dezelfdeVoor de helft deWeter van de wil, half verslaafdAan jou, gereed om gelaafdTe worden aan het lijf, het hart, de mond, het hijgenOverladen met woorden en zalvend zwijgen.Leef en weer.

(Sur)vivandum saluto

Ik geef toe datDe verwijfde gladiatorBeter staat met dat verbogen zwaard.Ik daag deKunstenaar uit om datVoor ogen te hebben gehadToen de stadHem verzocht het parkIn ziel en wezen uit te beeldenHoewel het stervendNoch stoer noch ontmandIs; enkel 't leven deelt het met het beeld.

Het trage zien

Die van de felgele ukMoedert zo subliemeZeepbellen,Lachjes van sop enRegenboog in de zon,Dat de bloesemblaadjesIn haar grasLater pas omheenHun knuffels en kraaitjesRozig opduiken.

Geen rust voor de kwaaien

Vanaf de uitgestrekte vlakten roeptDe demon-heer, hij kent me,Kent mijn naam, hij noemt hemSterker nog zichzelf mijn vriend, hijHeet me welkom bij zijn haardOmarmt me als een vader maar ikBen geen weergekeerde zoon ikSteek mijn degen in zijn oog wantWie een demon-heer belieft kanBeter anders stemmen, hoor ik roepJe, roep je op, je hoort me schaarJe bij mijn vuur, mijn zoon, en deelEen diepe fles met mij.

Nacht en ontij

Voorheen vormdeDe wagen wegbezijdenEen bedreiging -De borrelende motor metafoor voor 'tGeschouderde geweer,Koplampen kondigdenVoor zeker verkrachting aan.Nu checkt de chauffeur evenHet facebookbericht van dePassagier over N-VA.Het huidige onheil is onderhuidser:Nu verkracht men gehoorzaam.

Poëstitutie

Wat? Schreeuw jeHoereren met kunst?Ach wat, weerwoord ik,Ik schrijf is toch kut.

Eviva Pardon

Vanmiddag nogWas er stilte van gedeeld ontzag,Van het samen zien enFoto's: babystapjes.Uitdagingen aanvaarden,Aankaarten maar aandringen.Hoe luttel de uren laterOm gebrek aan zeggenVan prikkeldraad te draaien.We zuchten, wurgen rust uit onzeUitvluchten tot aan 't eindWe genoeg vergeten zijn waaromWe zinloos woedden.Lang leve elk excuus.

Lachtleten

In dit weer zijn dePondjes niet van tel,Ook niet het tellenVan de rondjes.Gehuld waarin vanallesPuilt lopen we te tonenDat er wil is, dat we mooi zijn.Dat geen kilo of geen fluoOns blekend wezen betomen kan.We delen de veel mobielerVersie van gratis knuffels uit,Verspreiden het virus vrolijk.

Over schreef

Van die dagen kleven letters niet:De schrever ongedrevenHet metrum uitgeblevenZelfs lekkere lesbiennes met een zoon in de zon op stapOf brede meneren metKruiswoordpuzzelgezichten van 1 ster,Geen spuug, geen stafrijm, verse blikken bier noch vasten van reclame,Kortgerokte dames of gebroekte met gemengde voeten overtuigen,Luiden luid of duidelijker danHet dringend om vooralGeen werk te maken van succes.Wie niet waagt mag klagen van hetRecht op lethargieEn gelukIs zo vermoeiend: het vergaat en vraagt datJe zelf weer vers vindt.Toch is elke doorbraak gemaakt vanWat ik wil.Geen tegenhoeks gekrabbel ondergraaftZulks.

Culinaire overtuiging

Het sterven in huisIs gemaakt van wachtenTot mijn zon opkomt ofJij me wakker maakt.Het leven is van lijvenWaar de twijfel wijkt,Kansen zonder bijnaDat een tijd spijt bezwijkt.Ik lik suiker uit je bekkenPeper uit je buik enPapaver uit je heftig.Proef jij mijn mores maar.

Stilleven

Vriendinnen besprenkelenHet zonovergoten grasMet innige nabijheid,Nauw gesneden bloesjesEn perfect gekantelde heupen.Slordig gedrapeerde sneakersVerfrissen als de fontein bijEen keurig misplaatste windvlaag.Hun verhaal gaat verder danSamen studeren want daarvoor isHun handdoek te klein.

Parel

Hoe je zoLangs je neusOf langs je ellen dijenDe parel van je kuisheidRecht uit de lotusNaar het scrotum mikt.

Omstanders

Wat denken zij daar, Mij rijdend voorbijziend Jij blij als altijd bijna Ik lang als een gezicht Vol brom en zorgen Van het op zijn en Gister teveel gebleven. Boodschappen, examens Of hoe vliegen ondersteboven Landen kunnen achteraf Gedacht waarschijnlijk. Wat slapen, wat minder Slaap laten later valt Het aantrekken net als Dat van hen stil.

Zuid

Vol haarsnitEn vermeende broederbandenBehangen wij de tuin des levens.Meisjes kijken geflotenKerels schudden handenOf van nee ik hoef geen dope.De zon schijnt en wijStellen het leven voorEen school grijnzendeDonkere wenkbrauwenJong en op termijn dood.

Uit

Lente-avonden, Droom ik. Wanneer de wereld Bruint. Of ook nog: Wat heb je een leuk jurkje uit.

Dichtbarsten

Oude wapens draagt zij, wrede,Van witheet en ringen gesmeden,Door wie van geen elfen wil weten.Toe, NemesisHet zwaard van verongelijk siertHaar vuistklem, suist haast dier-Lijk duister daar het niet ontziet.Oh, ErosTranenmaliën weerkaatsenEn -staan elk verzet, ze latenHet dralen gelaten voor haasten.Ach, ThanatosLoden schulden voert zij in haar schildEn wie raakt ook het gif van de wilIn 't harnas van wimper tot hiel.Vergeten wij dan niet, vraag 'k,Kardia drakeos, veel te vaakDat ik het hart draag van een draak.

Vantaal

De winkelstraat is het openingsuur nog voorOnbewoonde huizen duiken boven de ruitenVan de tram voor me weg, vragen ogen te sluitenDat heeft gelukkig ook de conducteur nu door.Op de halte aan de winkelwandenVind ik je voorkomender, meer in vormDan wat menig aula showt als normVingergeoefen van studentenhanden.Met stickers en met spuitbusMoest jij, waarde homunculus,Zichtbaar je stempel drukken.Je bent gezien en meer en dusGeslaagd, je klaarde fluks de klusEn gaf mijn verwoording krukken.

Sneeuw me

Sneeuw me, vlok me,Eerste van de winterKinderblij gezicht deSlee mag glijden als eenVinger langs het lijf.Sneeuw me, strooi me,Vul de lucht mijn zicht wilRustig drijven tot je ligtVerbleek het wezen totGeruis in jouw benedenLui en hoorloos komen.Sneeuw me, dek meToe met bleekgewevenKanten reduceer het landschapWaaswaarts, wars van wat het was.Schreeuw me zet een eersteStap laat sporen in je achter.

HdC

Ik trek een glas en't Rinkelt als een mythischZwaard uit de schede deKast uitEn later het bruine bier dat kloktTot 't in dat glas de zee of deLang verscheiden TVNaruistIk denk wat fijn dat ik deKoning lezen mocht - weerWeet waar aandacht naarVerluidt

Wilde je

Daar zat je in een zaalMinder te roepenOp verzoek maarLater wist je van geenKwaad bewust ofMarokkanentellingHad je ook weinigExcuses nodig omElectoraal op te stappen.Even fijn geregeld.[Opm.: tot mijn verrassing is er nog geen woord vuil gemaakt aan de iditioten die zich lieten meeslepen om "minder" te scanderen. Ik erger me tevens dat in België De Winter zegt dat Wilders zijn woorden niet moet milderen en hoopt dat hij ze herhaalt, maar dat daar helemaal geen reactie op komt. Is het Vlaams Banaal dan meer openlijk racistisch dan de VVD? Of trekt gewoon niemand zich iets aan van een - hopelijk - partij op retour?]

Zoon of ik

Op een leeftijd waar Ballen op kamers als Verwaarloosd talent Vastgesteld worden En trappen vol Het nieuws van Deze week en Vorig jaar schitterende Gloss te koop voor minder Maar steeds meer Levensbedreigend. Waar ik me afvraag of de Namaakarrogantie de mijne Is en de schuld die Daarmee komt. Of heb ik enkel het falen Door het beven overgedragen Als autoriteit erin geheid. Godbetert, ik drink er niet eens - Of wacht ik hou - op. Niks rijmt immers nog. Op idée fixe.