Hij ligt me aan te kijken al de hele dag,
hij is stil, misschien is hij verlegen, en dat mag.
Met zijn donkere ogen en zijn donker kleurtje,
zijn harde buitenkant, zachte binnenkant en lekker geurtje.
Hij is stil, misschien is hij verlegen?
Oh wat komt dit ongelegen,
Kriebels in mijn buik, met die zwoele blik,
een smachtend gevoel, terwijl ik mijn lippen lik.
Het wordt steeds moeilijker hem te weerstaan,
ik mag me niet laten gaan, want dan is er geen stoppen aan.
Ach, één keertje kan toch geen kwaad,
Nee niet doen! Maar het is te laat.
Het kwaad is geschied,
zijn nasmaak in mijn mond, die wil ik niet.
Het aan mijn geliefde vertellen, dat moet ik doen,
hij zal met me lachen en me vergeven met een zoen.
Het hem vertellen is een bevrijding,
de Chokotoff, de onweerstaanbare verleiding.